ROซอกหลืบ ตอน เด็กแรคที่เห็นแล้วจี๊ด

(ต้นฉบับปี 2547)

ประเภทของเด็กแรคที่เห็นแล้วจี๊ดด… หงุดหงิดอย่างแรง



เด็ก = เยาวชนของชาติ อายุระหว่าง10-15ปี

เล่น = พฤติกรรมอย่างหนึ่ง กระทำเพื่อความเพลิดเพลิน

แรค = เกมออนไลน์ยอดฮิต ที่เอาความสนุกมาสะกดจิตผู้เล่นให้นั่งอยู่ที่โต๊ะไม่ต่ำกว่า 4 ช.ม



ประเภทที่1 “ลูกอีช่างถาม”

แบบแรกพบหาได้ไม่ยาก   ถ้าร้านเกมที่คุณเล่นประจำเป็นร้านที่มีเด็กเดินกันให้พลุกพล่าน   ยังไงคุณต้องเคยสนทนากะไอ้พวกนี้อย่างแน่นอน

โดยพฤติกรรมของชนกลุ่มนี้จะไม่ค่อยเล่นเกมสักเท่าไหร่ หรืออาจจะเล่นมาแล้ว 10 ชั่วโมงแล้วพึ่งเลิกก็เป็นได้ เพราะส่วนใหญ่มักจะเจอตอนที่มันไม่ได้เล่นเกมสักที และทันทีที่คุณหาเครื่องเกมที่จะนั่งเล่นได้แล้ว ชนกลุ่มนี้จะเข้ามาหาคุณทันทีหลังจากที่เข้าเกมไปเรียบร้อย 

พร้อมกับประโยคคลาสสิคของพวกเขา

“เซิฟไหนครับพี่”

“อยู่เซิฟไหนครับพี่” 

สงสัยทุกครั้งเวลาที่โดนถามแบบนี้ และคิดในใจเสมอว่า  จะรู้ไปหาแฟนคุณแม่รึไง  ไม่ว่าจะตอบจริงหรือบอกมั่วๆไปก็ตาม เมื่อมันได้รู้คำตอบแล้ว พวกมันก็จะเดินจากไป… 

แล้วก็เดินไปถามเครื่องอื่นต่อ  เคยตอบมั่วๆไปว่า

“อ๋อ..!! พี่อยู่เซิฟเวอร์ปาเจราจริยาโหติครับน้อง”

มันก็ยังเฉยๆ แล้วก็เดินจากไป   เอ่อ.. พวกเอ็งไม่เอะใจกันบ้างเลยเหรอ!!  ไอ้เซิฟไหว้ครูเนี่ยมันมีซะที่ไหนกันล่ะเว้ย!!  ตกลงพวกแกเป็นหุ่นยนต์ใช่มั้ย ถูกตั้งโปรแกรมมาให้พูดอยู่ประโยคเดียว ไม่รู้กลับบ้านมีจดเป็นสถิติรึเปล่าว่าวันนี้ถามได้กี่เครื่อง  เฮ้อ… งงกะมันจริงๆ

ประเภทที่2 “อินจนเกินเหตุ”

แบบนี้เห็นไม่ค่อยบ่อย แต่เห็นทีก็จำหน้ามันได้ตลอดชีวิตเลย ออกจะเด่นซะขนาดนั้น  ไม่รู้จะโวยวายหาจระเข้น้ำเค็มอะไรของมัน

“เฮ้ย!!.. เอาหมวกตูมา!! เอามาซิเว้ย หมวกใครให้มันรู้ซะมั่ง ตูตีได้นะเว้ย!! บอกให้เอามาไงวะ!! ไอ้….”

แล้วอีกฝั่งที่เล่นอยู่มันได้ยินกะแกมั้ย..? แต่ไอ้คนที่อยู่ในร้านมันได้ยินกันหมดแล้ว… เค้ารำคาญกันทั้งร้าน

“เฮ้ยๆ!! อย่าแลคซิเว้ย มาแลคอะไรตอนนี้วะ!! อย่านะเว้ย!! กดวิงซิเว้ย วิงดิ!! ไมไม่หนีเล่า!! โธ่เว้ย!! ตายเลย… ไม่เล่นมันแล้ว ฮือ ฮือ…. ไอ้…เอ้ย”

นี่ก็ร้องไห้คาเครื่อง  ไอ้ตัวละครในเกมนั่นมันเป็นญาติแกรึไง เวลามันตายถึงต้องธรณีกรรแสงซะขนาดนั้น

“เฮ้ย!! เก่งจริงอย่ารุมดิวะ เฮ้ย..ตัวๆสิวะ บอกว่าอย่ารุม!! เฮ้ย.. มาอีกละ มาเกิดอะไรตรงนี้ ไปที่อื่นไป๊!!”

ไปบอกมอนสเตอร์ว่าอย่ารุม แล้วมันได้ยินที่แกพูดมั้ยล่ะเว้ย..!!

รำคาญก็รำคาญ หงุดหงิดก็หงุดหงิด จะไปวอลเล่ย์กบาลมันก็ทำไม่ได้ เดี๋ยวก็หาว่ารังแกเด็กอีก เดี๋ยวเด็กไปฟ้องมูลนิธิปวีณาเรื่องจะใหญ่โตซะเปล่าๆ 

ก็อยากจะบอกน้องๆหนูๆนะครับว่า  ใจเย็นๆ ระวังโดนพี่ตบเอานะน้อง ด้วยความหวังดีจาก  Roซอกหลืบ  คอลัมน์ที่คนเขียนเคยมือเปรอะเลือดเพราะตบหัวเด็กที่ขี้โวยวายมาแล้ว

ประเภทที่3 “เก่งเหลือเกิน รอบรู้เหลือเกิน”

ส่วนตัวว่าชนกลุ่มนี้เห็นแล้วหงุดหงิดที่สุด

พบหาได้ไม่ยาก ส่วนใหญ่จะพบเห็นได้ตามร้านเกมทั่วไป  ไปเล่นร้านไหนก็เจอทุกร้าน  ส่วนใหญ่ในเกมจะมีเลเวลค่อนข้างสูง นิสัยทั่วไปจะดูเหมือนคนมีความรู้ ขี้เก๊ก พูดมาก รอบรู้ไปซะทุกอย่าง

โดยจะไปยืนกอดอกทำท่ามีความรู้ด้านหลังเพื่อน บางคนก็นั่งข้างๆ และก็พูดให้คำแนะนำต่างๆนาๆ ทำยังกับว่าไอ้คนที่แกไปแนะนำ มันไม่มีสติปัญญาที่จะเล่นเองยังงั้นแหละ ผมก็เคยโดนมาเหมือนกัน 

“เฮ้ย!! ทำไมพี่ไม่ใส่การ์ดวิสเปอร์ล่ะครับ จะได้หลบดีๆ“

“พี่ๆ ผมว่าอัพDEXไปเลยพี่ เชื่อผม จะได้ตีแม่นๆ”

“พี่ทำไมเล่นสายวิทล่ะ ผมว่าสายเอจิรุ่งกว่านะ”

“เลเวลอย่างพี่ไปตีโซฮีเถอะ ผมรับรองว่าขึ้นดีแน่”

“เปลี่ยนดาบเหอะพี่ จะได้ฟันแรงขึ้นไง”

“เดี๋ยวผมเล่นให้มั้ยพี่..!!”

“ทำไมไม่วาร์ปไปล่ะครับ เดินมันเมื่อย”

ผมเลยเตือนน้องแบบสุภาพว่า


“ไม่ต้องเสือก.. !! ตูมีสมอง เล่นเองได้!! ”



“…เอ่อ……ครับ พี่………………”

จากวันนั้นจนถึง…. ทุกวันนี้ ไอ้เด็กคนนั้นมันก็ยังมีชีวิตอยู่  ชนกลุ่มนี้ตายยาก เนี่ย เดี๋ยวผมออกไปเล่นเกมก็คงจะเจออีก เชื่อมั้ย



ประเภทที่4 “แก๊งค์นักเลงออนไลน์”

กลุ่มนี้จะตรงข้ามกับประเภทที่แล้วอย่างสิ้นเชิง

เพราะพวกนี้มันไม่ค่อยรอบรู้เรื่องแรคซักเท่าไหร่ แต่อาศัยเล่นบ่อย และมักจะเล่นเป็นกลุ่ม ตอนเดินเข้ามาในร้านนึกว่าจะมาหาเรื่องใคร เพราะท่าทางน่าเกรงขามมาก อ๋อ.. ที่แท้ก็มาตีมอนสเตอร์นี่เอง

อุปนิสัยของชนกลุ่มนี้จะเป็นพวกร่าเริง หัวเราะง่าย เครียดง่าย โวยวายถ้ามาเป็นหมู่คณะ ศัพท์ที่ใช้อยู่แถวใต้สะดือลงไป  มักมีสาวๆ แต่งตัวล่อตะเข้มานั่งอยู่ข้างๆ คอยป้อนขนมให้ ทำหน้าเครียดๆ ดูเผินๆนึกว่านางไม้ เวลาจ่ายเงินก็ชอบขอติดไว้ก่อน ชาติหน้าค่อยกลับมาจ่าย

พวกนี้ดูภายนอกแทบไม่รู้เลยว่าเล่นแรค เพราะดูโหดดูเก๋ามาก สงสัยอยู่เหมือนกันว่ามันมาเล่นแรคกันทำไม ไม่กลัวเสียภาพพจน์กันบ้างเหรอ อยากจะเดินเข้าไปถามเหมือนกัน แต่ไม่กล้า กลัวถูกรุมกระทืบ


ประเภทที่5 “ร้านเกมคือบ้านหลังที่ 2”
เมื่อวานอยู่เครื่องไหน ตอนเช้าก็ยังอยู่เครื่องนั้น ใส่ชุดเดิม  เล่นทั้งคืนแน่ๆ บางคนก็หลับคาเครื่องเลย แต่มือยังกุมเม้าส์อยู่ อะไรมันจะใจรักขนาดนั้น หรือว่ารากงอกติดเก้าอี้แล้ว

เกมมันสนุกขนาดนั้นเลยเหรอวะ แกจะทำสถิติเด็กที่เล่นแรคนานที่สุดในโลกรึไง เกมเค้าทำมาให้เล่นคลายเครียดนะเว้ย

เคยคิดอยากจะเข้าไปถามนะว่า พวกแกเล่นแรคทำไมวะ  สนุกไม่น่าใช่ เพราะสีหน้ามันนิ่งมาก หรือมันจะถูกผีเข้าสิง ผีประเภทวิญญานของเด็กเล่นแรคแล้วตายคาเครื่อง วิญญานก็เลยไม่ไปผุดไปเกิดจนกว่าจะเล่นได้เลเวล99  แบบนี้สยองว่ะ เล่นแรคส่งวิญญาน ขี้เกียจคิดต่อละ รู้สึกตัวเองติงต๊องยังไงไม่รู้ 

เดี๋ยวไปหาน้ำมันกะไม้ขีดมาวางเพลิงร้านเกมดีกว่า… มีสาระกว่าเยอะ

ประเภทที่6 “เข้าเส้นเลือด”

พวกนี้จะดูเหมือนเก็บกดอะไรสักอย่าง เจอหน้าเพื่อนทีก็เอาแต่พูดเรื่องแรค พูดอยู่ทั้งวันทั้งคืน ไม่เปลี่ยนเรื่องเลย 

มีกิจกรรมแรคที่ไหนต้องเห็นไอ้นี่ที่นั่น แน่นอนว่าชอบแต่งคอสเพลย์ด้วย ไม่รู้ว่าอยู่บ้านแต่งเล่นเกมด้วยรึเปล่า ของสะสมทุกอย่างต้องเกี่ยวกับแรค

ผมว่าพวกนี้ดูไม่ค่อยเต็มยังไงไม่รู้  เป็นเพราะอยู่กับความคิดตัวเองมากไปมั้ง แต่ก็ยังดีกว่า 5 ประเภทแรกตั้งเยอะ เพราะอย่างน้อยพวกนี้ก็ยังห่วงเรียน แต่อาจจะมีปัญหาในการเข้ากับผู้อื่นนิดหน่อย... อืม  เอาจริงๆ ก็ไม่หน่อยนะ

ทาง ROซอกหลืบ หวังว่า คงไม่มีประเภทไหนตรงกับตัวน้องๆใช่มั้ยครับ ใช่มั้ยครับ ใช่มั้ย