เกรียนกรึ่มกรึ่ม ตอน ลูกอิชั้นติดเกม

(ต้นฉบับปี 2558)

ณ. โรงพยาบาล Online Hospital แผนกจิตเวชแม่และเด็ก

ขุ่นแม่บัวศรี : สวัสดีค่ะคุณหมอ

นพ.ไนท์ณรงค์ : สวัสดีครับ เชิญนั่งก่อนครับ

ขุ่นแม่บัวศรี : คุณหมอลุกก่อนสิคะ

นพ.ไนท์ณรงค์ : ลุกทำไมครับ?

ขุ่นแม่บัวศรี : ดิฉันจะได้นั่งก่อนค่ะ....

นพ.ไนท์ณรงค์ : อ่อครับ หมอจะได้นั่งทีหลัง เอาที่คุณสบายใจเลยครับ



ขุ่นแม่บัวศรี : วันนี้หมอมาปรึกษาดิชั้นเรื่องอะไรคะ

นพ.ไนท์ณรงค์ : คืองี้ครับ พักนี้ผม…. เดี๋ยวนะ นั่นหมอต้องถามครับ

ขุ่นแม่บัวศรี : ขอโทษค่ะ



นพ.ไนท์ณรงค์ : วันนี้มาปรึกษาหมอเรื่องอะไรครับ

ขุ่นแม่บัวศรี : คือดิชั้นเป็นห่วงลูกน่ะค่ะ ลูกดิชั้นติดเกมมาก เล่นทั้งวันทั้งคืน กลัวจะเสียคนน่ะค่ะ

นพ.ไนท์ณรงค์ : ลูกชายอายุเท่าไหร่ครับ

ขุ่นแม่บัวศรี : คุณหมอรู้ได้ไงว่าลูกชายคะ ดิชั้นยังไม่ได้บอก!!

นพ.ไนท์ณรงค์ : จะตกใจทำไมเนี่ย ผมเดาเอาน่ะครับ ถ้าติดเกมหนักๆ ส่วนใหญ่จะเป็นผู้ชาย

ขุ่นแม่บัวศรี : หมอมีพลังพิเศษ!!

นพ.ไนท์ณรงค์ : กูบอกว่ากูเดา อีห่านี่!!

ขุ่นแม่บัวศรี : อ่อค่ะ เดาเก่งนะคะ



นพ.ไนท์ณรงค์ : ลูกชายอายุเท่าไหร่ครับ

ขุ่นแม่บัวศรี : 13 ย่าง 14 ค่ะ

นพ.ไนท์ณรงค์ : ย่างแบบไหนครับ

ขุ่นแม่บัวศรี : มีเดียมแรร์ค่ะ หมอคะ อย่าชงค่ะ ดิชั้นกำลังซีเรียส

นพ.ไนท์ณรงค์ : มันไหลน่ะครับ

ขุ่นแม่บัวศรี : ลูกชายชอบเล่นเกมที่บ้าน หรือออกไปร้านเกมคะ

นพ.ไนท์ณรงค์ : ส่วนใหญ่ก็เล่นที่บ้านนะครับ เดี๋ยวนะ นั่นหมอต้องถาม!!



ขุ่นแม่บัวศรี : ส่วนใหญ่น้องเกมก็เล่นที่บ้านค่ะ

นพ.ไนท์ณรงค์ : ลูกชายชื่อน้องเกมเหรอครับ

ขุ่นแม่บัวศรี : ค่ะ คือเป็นคนชอบดูละครน่ะค่ะ

นพ.ไนท์ณรงค์ : เกี่ยวกันตรงไหนครับเนี่ย เกมกับละคร

ขุ่นแม่บัวศรี : ละครเรื่องเกมรักเกมร้ายน่ะค่ะ

นพ.ไนท์ณรงค์ : อืม เป็นลางตั้งแต่ตั้งชื่อแล้วนะครับ

ขุ่นแม่บัวศรี : ที่บ้านไม่มีรถไฟนะคะ จะเป็นรางได้ไง

นพ.ไนท์ณรงค์ : หมายถึงลางสังหรณ์น่ะครับ ชื่อเกม ก็เหมือนเป็นลางให้เขาต้องผูกพันกับเกม

ขุ่นแม่บัวศรี : ใจคอจะไม่ตึ่งโป๊ะสักหน่อยเหรอคะ



นพ.ไนท์ณรงค์ : น้องเกมมีห้องส่วนตัวมั้ยครับ

ขุ่นแม่บัวศรี : ไม่มีนะคะ มีแต่ห้องนอนของเค้าเองน่ะค่ะ

นพ.ไนท์ณรงค์ : ก็นั่นแหละครับห้องส่วนตัว ที่บอกเล่นทั้งวันทั้งคืน คือไม่ออกจากห้องส่วนตัวเลยใช่มั้ยครับ

ขุ่นแม่บัวศรี : ก็ออกมากินข้าวบ้างนะคะ

นพ.ไนท์ณรงค์ : ก็ถือว่าไม่น่าเป็นห่วงมากนะครับ อย่างน้อยก็ยังรู้เวลา

ขุ่นแม่บัวศรี : ออกมาพร้อมกับแทปเลทน่ะค่ะ

นพ.ไนท์ณรงค์ : อืม... ก็ยังดีกว่าไม่ออกมานะครับ



ขุ่นแม่บัวศรี : กลัวเค้าโตขึ้นไปจะไม่มีอนาคตน่ะค่ะ เป็นห่วงมาก

นพ.ไนท์ณรงค์ : น้องเกมยังไปโรงเรียนอยู่มั้ยครับ

ขุ่นแม่บัวศรี : ก็ไปบ้าง ไม่ไปบ้างนะคะ

นพ.ไนท์ณรงค์ : มีโดดเรียนด้วยเหรอครับเนี่ย

ขุ่นแม่บัวศรี : หยุดเสาร์ อาทิตย์ น่ะค่ะ

นพ.ไนท์ณรงค์ : ตึ่งโป๊ะ!!

ขุ่นแม่บัวศรี : ขอบคุณค่ะ

รูปจาก https://i.ytimg.com/vi/7y0vBb83qkk/maxresdefault.jpg

นพ.ไนท์ณรงค์ : น้องเกมสอบได้เกรดเท่าไหร่ครับ

ขุ่นแม่บัวศรี : เกรด 2.8 ค่ะ

นพ.ไนท์ณรงค์ : ก็ถือว่ายังไม่แย่นะครับ

ขุ่นแม่บัวศรี : แต่ลูกบ้านอื่นเกรด 4 หมดเลยนะคะ

นพ.ไนท์ณรงค์ : เอ้า ก็ช่างแม่งสิครับ!! บ้านอื่นเค้าเก่ง ก็ไม่ได้หมายความว่าลูกคุณแม่จะน่าเป็นห่วงนะครับ

ขุ่นแม่บัวศรี : คุณหมอใจเย็นก่อนค่ะ ดื่มน้ำเย็นๆ ก่อนนะคะ



นพ.ไนท์ณรงค์ : (ดื่มน้ำ) คุณแม่งี่เง่านะครับเนี่ย ที่ปัญหาเกิดเพราะเปรียบเทียบนะครับ

ขุ่นแม่บัวศรี : ปัญหาคือเด็กติดเกมต่างหากล่ะคะ

นพ.ไนท์ณรงค์ : ผมยังมองไม่เห็นเลยนะครับ ว่าลูกชายคุณน่าเป็นห่วงตรงไหน

ขุ่นแม่บัวศรี : อยู่บ้านเล่นแต่เกมเนี่ยนะคะ โตขึ้นจะมีอนาคตได้ยังไง

นพ.ไนท์ณรงค์ : อยู่บ้านเล่นเกมแปลกตรงไหนครับ หรือคุณแม่จะให้นั่งถักนีดติ้ง

ขุ่นแม่บัวศรี : อ่านหนังสือ ดูสารคดี อะไรยังงี้อ่ะค่ะ

นพ.ไนท์ณรงค์ : จะเอาดูดีไปไหนครับ ถ้าน้องเค้าไม่ชอบ ทำไปก็ไม่มีความสุขนะครับ





ขุ่นแม่บัวศรี : ก็เล่นเกมมันน่าเป็นห่วงนี่คะ รู้มั้ยคะหมอ น้องเกมตอนนี้เป็นเด็กก้าวร้าวมาก ชอบใช้อารมณ์มากขึ้น วันก่อนนะคะ ดิชั้นขึ้นไปตามให้แกลงมากินข้าว แกโวยวายเสียงดังใส่เลยค่ะ

นพ.ไนท์ณรงค์ : ใส่คุณแม่

ขุ่นแม่บัวศรี : ใส่หน้าคอมค่ะ

นพ.ไนท์ณรงค์ : เค้ากำลังเกรียนอยู่น่ะครับ เป็นฟีลลิ่งเวลาเล่นเกม มันคือการปลดปล่อย ไม่เป็นอันตรายครับ

ขุ่นแม่บัวศรี : บางวันแกก็ไม่ยอมลงมากินข้าวด้วยกันนะคะ

นพ.ไนท์ณรงค์ : ก็แค่บางวันไม่ใช่เหรอครับ

ขุ่นแม่บัวศรี : ลูกบ้านอื่นไม่เห็นเป็นแบบนี้นะคะ





นพ.ไนท์ณรงค์ : การที่เค้าแตกต่าง ไม่ใช่แปลว่าเค้าจะไม่มีอนาคตนะครับ หมอว่าคุณแม่ติดภาพเด็กมีอนาคตคือเด็กที่ต้องเรียนให้เก่ง ใช้เวลาว่างเสริมความรู้มากเกินไป สมัยนี้การเล่นเกมก็สร้างอนาคตได้ครับ คุณแม่รู้จักแคสเตอร์มั้ย

ขุ่นแม่บัวศรี : รู้จักค่ะ ผีน้อยเพื่อนรัก

นพ.ไนท์ณรงค์ : นั่นมันแคสเปอร์!!

ขุ่นแม่บัวศรี : มันคืออะไรคะ

นพ.ไนท์ณรงค์ : นักพากย์เกม รีวิวเกม หรือถ้าไม่ใช่แคสเตอร์ ธุรกิจที่เกี่ยวกับเกมก็เยอะแยะครับ คุณแม่ลองศึกษาดูนะครับ

ขุ่นแม่บัวศรี : ดิชั้นไม่ได้อยากให้เค้าเป็นนี่คะ

นพ.ไนท์ณรงค์ : นั่น!! ก็คุณแม่เป็นซะแบบนี้ คุณแม่จะให้เค้าเป็นอะไรอีกล่ะครับ เค้าเจอสิ่งที่ใช่แล้ว สิ่งที่คุณแม่ควรจะทำคือเข้าใจในสิ่งที่เค้าเป็นครับ คุณแม่ควรจะดีใจด้วยซ้ำนะครับ เด็กบางคนยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตัวเองชอบอะไร รักสิ่งไหน



ขุ่นแม่บัวศรี : หมอแน่ใจนะคะว่าเค้ายังมีอนาคต

นพ.ไนท์ณรงค์ : “คนที่ไม่มีอนาคต คือคนที่ไม่รู้จักตัวเองครับ” หมอสรุปให้เลยนะ ลูกคุณแม่ไม่ได้น่าเป็นห่วง ยังไปเรียนอยู่ ไม่ได้หนีออกจากบ้าน เวลาคนเราชอบอะไรแล้วอยู่กับมันนานๆ จนลืมเวลา เป็นเรื่องปกติครับ

ขุ่นแม่บัวศรี : หมอสรุปเหมือนดิชั้นป่วยซะเองเลยนะคะเนี่ย

นพ.ไนท์ณรงค์ : ไม่ใช่ก็ใกล้เคียงล่ะครับ

ขุ่นแม่บัวศรี : งั้นดิชั้นขอตัวล่ะค่ะ สงสัยต้องลากตัวเองไปปรับทัศนคติซะแล้ว

นพ.ไนท์ณรงค์ : บายครับ



ขุ่นแม่บัวศรี : ถ้ามีอะไรจะปรึกษาเพิ่มเติม ก็ติดต่อมาได้เสมอนะคะ

นพ.ไนท์ณรงค์ : นั่นหมอต้องพูดครับ..... เฮ้อ

 

เกรียนกรึ่มกรึ่ม ตอน แฟมิลี่ ฟามิคอม

( ต้นฉบับปี 2558 )

ก่อนจะเข้าเรื่อง ขอสารภาพตรง ๆ  รู้สึกตัวเองโคตรควายเลย ที่เพิ่งมารู้ตอนโตว่า เครื่องฟามิคอม ก็คือเครื่องแฟมิลี่ !! 

ไอ้ชิบหาย  นี่เข้าใจตามเพื่อนมาตลอดเลยนะว่า เฮ้ย บ้านเรามีบุญได้เล่นแค่แฟมิลี่ว่ะ ถ้าอยากเล่นฟามิคอม มึงต้องถอกไปถึงญี่ปุ่นเท่านั้นถึงจะได้เล่น แม่งเอ้ย แสรด  ตกลงเครื่องเดียวกันซะงั้น

พูดถึงเครื่องแฟมิลี่ หรือไอ้ฟามิคอมเนี่ย  ( เอ่อ.... แต่ผมจะเรียกว่าแฟมิลี่ละกัน  เรียกถูกเดี๋ยวเขิน )  ผมว่ามันเป็นความทรงจำแรกของใครหลาย ๆ คน  โดยเฉพาะพวกอายุ 25 ขึ้นไป 

ถ้าเปรียบเป็นความรักก็เหมือนแฟนคนแรก เลิกกันไปยังไงก็ไม่ลืม เป็นอะไรที่โคตรคลาสสิค จะด้วยความเป็นออริจินอลของเกม มุมมองเดียว กราฟฟิก 8 บิท คือไม่ต้องห่วงกันเลยว่าจะมีใครหื่นตัวละครเหลี่ยมแตก  ส่วนใหญ่พวกเราก็จะตั้งหน้าตั้งตาเล่นเกมกันอย่างเดียว

แฟมิลี่เป็นยุคที่มาก่อนร้านเกม ถ้าแบ่งจาก 100% 

ความทรงจำ 70% เราจะเห็นตัวเองเล่นในบ้านซะส่วนใหญ่ 

อีก 29% เล่นที่บ้านเพื่อน 

และอีก 1% เล่นที่ร้าน.....

สมัยก่อนร้านเกมแฟมิลี่หายากสัด ๆ แถมค่า ชม. แพงอีกต่างหาก แต่ถ้าหาเจอคุณจะได้เห็นงานอลังการ เกมตลับวางเรียงกันเป็นร้อย กระตุ้นต่อมอยากเล่นโคตร ๆ 

สมัยเด็กถ้าผมได้เจอแค่เครื่องเกมกับจอ  ยังไม่เท่าไหร่ แต่ถ้าได้เห็นตลับเรียงกันเมื่อไหร่ล่ะก็ ตายเป็นตาย ดิ้นเป็นดิ้นอ่ะ  ถึงกับยอมสละชีวิต  ถ้าจะหยุดมันต้องเอาเชือกผูกขาแล้วขับรถลากออกไปจากร้านเกมเท่านั้น

และด้วยความที่ร้านเกมมันน้อยมาก ส่วนใหญ่ไม่เคยเล่นกันแน่ เพราะงั้นฟีลเล่นในร้านตัดทิ้งไปได้เลย ชื่อก็บ่งบอกอยู่แล้วว่าแฟมิลี่ เครื่องเกมของครอบครัว (อันนี้คิดเอง)  

แต่กว่าจะอัญเชิญแฟมิลี่มาฟีดเจอริ่งกับทีวีที่บ้านได้ แม่งไม่ง่ายเลยว่ะครับ ถ้าท่านไม่ได้มีผลการเรียนดีเด่น ฐานะทางบ้านเยี่ยงเศรษฐี หรือพ่อแม่อยากเล่นซะเอง

แฟมิลี่ราคาเมื่อเกือบ 18 ปีที่แล้ว อยู่ที่ 1500-2000 บาท เงินเดือนหม่อมแม่ 5000 บอกเลยว่าห่างไกล 

จะเก็บเงินซื้อเอง วันละ 5 บาท ก็กลัวว่าจะไม่ได้เล่นในชาตินี้

ด้วยเหตุนี้การซื้อเครื่องแฟมิลี่สำหรับใครหลาย ๆ คนจึงเป็นปัญหาระดับชาติ ช่วงขอซื้อนี่เราจะได้เห็นพลังเด็กดีที่แฝงอยู่ในตัวเด็กน้อย เราจะได้เห็นการทำดีอย่างหักโหม 

ช่วงนี้จะเชื่อฟังพ่อแม่ผิดปกติ ให้ทำเหี้ยอะไรทำได้หมด ยกเว้นขยันเรียน กวาดบ้าน ถูพื้น ล้างจาน ล้างรถ ล้างห้องน้ำ ถ้าดูดส้วมให้ได้คงทำไปแล้ว คือมันไม่มีอะไรจะเสีย เรียกว่าวัดใจบุพการีกันไปเลย ถ้าไม่ซื้อให้ก็เป็นปมด้อยไปตลอดชีวิตอ่ะ แต่สุดท้ายส่วนใหญ่ก็แฮปปี้เอนดิ้งทุกคน

ผมเองก็ได้เครื่องแฟมิลี่มาด้วยทรงนี้เหมือนกัน ทั้งเก็บเงิน รับจ้างทำทุกอย่าง สุดท้ายความดียังไงก็ชนะ ก่อนที่จะกลับมาเป็นเด็กเหี้ยหลังได้เครื่องเกม

แต่พอได้เครื่องมา ก็ยังมีปัญหาระดับชาติต่อไปอีก มีเครื่องก็ต้องมีเกม แล้วตลับเกมแฟมิลี่ราคามันคุยกันได้ที่ไหน ตลับละ 400-500 เทียบเป็นค่าเงินเดี๋ยวนี้ก็เป็นพัน เกมยิ่งสนุกยิ่งแพง เพราะงั้นทางแก้ปัญหาที่โคตรคลาสสิคของการซื้อตลับเกมแรกๆ นะครับ

สุดท้ายก็มาจบที่ตลับ 999 in 1

แล้วตอนเด็กเราก็เสือกเชื่อกันจริง ๆ นะ ว่าตลับนี้โคตรพ่อโคตรแม่คุ้ม ได้เกมเกือบพันเกมในราคาแค่ร้อยกว่าบาท ฮุฮุฮุฮุ บางร้านแถมฟรีด้วยซ้ำ 

พอมาได้ลองเล่นจริงน้ำตาแทบไหล ทั้งตลับพอบรรเทาทุกข์ได้แค่ 2 เกม คอนทร้ากับมาริโอ้ นอกนั้นเกมเหี้ยอะไรก็ไม่รู้ ยากชิบหาย มึงเอาด่านสุดท้ายมาเป็นด่านแรกให้เล่นรึไง 

จำชื่อเกมนี้แม่นมาก “โรดรันเนอร์” เกมอะไรวะแม่งเดินได้แต่กระโดดไม่ได้ พอจะกดกระโดด แม่งก็สร้างหลุมขึ้นมาซะงั้น แล้วกูก็เดินลงไปเฉยเลย ตายห่า เป็นงี้ตลอด

อีกเกม “แพคแมน” เป็นเกมที่ไม่เคยหาความสนุกจากการเล่นได้เลย เป็นเกมที่ต้องวิ่งหนีอย่างเดียว มีแต่ความลนลาน เริ่มเกมมาก็จะโดนแดกเลย แล้วกว่าจะเก็บไอเท็มมาแดกคืนได้ เลือดตาแทบกระเด็น

บางทีมันก็ชวนคิดนะ ว่าคอนทร้านี่มันดังเพราะสนุก หรือเพราะเราถูกสถานการณ์บังคับให้เล่นกันแน่วะเนี่ย ถ้าไม่คอนทร้าแล้วจะเล่นอะไร เวลาเพื่อนมาบ้าน 

หรือเล่นกับน้อง มาริโอ้ก็เล่นพร้อมกัน 2 คนไม่ได้

ทุกวันนี้ก็ไม่เข้าใจ ให้สลับกันเล่นทำไมวะ กูเล่นคนเดียวแล้วผลัดกันคนละชีวิตก็ได้

นี่แหละตลับสามัญประจำบ้าน ตอนซื้อคิดว่าโคตรคุ้ม แต่พอเล่นจริงแม่งตรงไหนวะ เวลาไปห้างก็ไปทำตาละห้อยที่แผนกเกมเหมือนเดิม 

เพราะงั้นอย่าแปลกใจถ้ามีบ้านไหนถอยเกมตระกูล Rockman หรือ คุนิโอะ มาได้สำเร็จ บ้านหลังนั้นจะเป็นบ้านที่เรืองแสงที่สุดในอำเภอ เด็กระแวกนั้นจะทำทุกอย่างเพื่อเป็นเพื่อนกับลูกบ้านนี้ให้ได้ ไม่เข้าไปเล่นด้วยก็ยืมเกมนี่แหละ 

สมัยก่อนนี่ เกมตลับเดียวยืมหมุนเล่นกันทั้งหมู่บ้านนะครับ  เล่นจนตลับแตกอ่ะ บางหมู่บ้านเล่นกันจนหายสาปสูญไปเลยก็มี

พูดถึงความคลาสสิคอย่างนึงของตลับแฟมิลี่ เวลาเสียบตลับแล้วเข้าเกมไม่ได้ ไม่รู้มีใครสอนหรือเราทำกันด้วยสัญชาติญาณ 

เราจะแกะตลับออกมา ให้เหลือแต่แผ่นเปลือย ๆ แล้วเสียบเข้าไปใหม่!!!

ถ้าไม่ติด เป่าที่เสียบตลับ!!!

ถ้าไม่ติดอีก ลองเสียบแบบเฉียงๆ กดด้านซ้ายของแผ่นให้แน่น!!!

ถ้ายังไม่ติดอีก เอายางลบมาถูแผ่น!!!

และอีกสารพัดวิธีที่เห็นแล้วแบบ.....  เย็ดเข้ ใครสอนพวกมึงวะ แม่งลองโน่นลองนี่จนเล่นเกมได้อ่ะ

เพราะงั้นอย่าแปลกใจว่า ทำไมพอผลัดมาถึงยุคเครื่องเพลย์ เราถึงจับเครื่องตะแคงหัว หกสูงตีลังกากันอย่างสนุกสนาน เพราะรากฐานเราเทพกันมาแบบนี้

จอยเกมนี่ก็คลาสสิค นอกจากจอยมาตรฐานที่มีแค่ปุ่มหลักเป็น AB ยังมีจอยเทอร์โบที่อำนวยความสะดวกสุด ๆ สำหรับเด็กขี้แพ้กล้ามนิ้วไม่แข็งแรง  

เพราะบางเกมไม่ได้ตัดสินที่เทคนิค แต่ตัดสินด้วยพลังกล้ามนิ้วล้วน ๆ พอเปลี่ยนเป็นเทอร์โบนี่ฟินเลย กดค้างแล้วรอดูชัยชนะอย่างเดียว  

แต่บางคนก็ยังติดฟีลลิ่ง กดค้างแรง ๆ เพราะคิดว่ามันจะรัวมากกว่าเดิม 2 เท่า

จอยปืน แรกเห็นรู้สึกเลยว่า ไฮโซมาก นี่แหละที่รอมานาน 

แต่เกมที่มึงทำมารับกับจอยปืนนี่แบบ.... สัสเอ้ย  ยิงเป็ดอ่ะ !!!

จอยแม่งอย่างล้ำเลยนะ  ให้กูยิงเป็ดกลางทุ่งซะงั้น  แทนที่จะให้ยิงผี ยิงทหาร ยิงผู้ร้าย ให้มันมีอารมณ์ร่วมหน่อย 

ให้ยิงเป็ดนี่ ไม่ต้องก็ด้ายยย  พวกกูเอาง่ามหนังสติ๊กไปไล่ยิงกันนอกบ้านสนุกกว่าเยอะ 

แต่เอาจริงจอยปืนเห่อกันได้ไม่นานครับ แป๊บเดียวเจ๊ง แต่เจ๊งหลังเราเบื่อยิงเป็ดไปก่อนแล้ว ยังไงก็ไม่เดือดร้อน

ถ้าถามผมว่า…. แล้วจุดสูงสุดของการเล่นเครื่องแฟมิลี่อยู่ที่ไหน?  

ยุคนั้นไม่มีสังคมเกม ร้านเกมน้อยจนถึงไม่มี อีเวนท์เกมยังเป็นสเปิร์มอยู่เลย หนังสือนิตยสารเกมก็ไม่มี 

จุดสูงสุดของแฟมิลี่ก็คงเป็นความรู้สึกของเพื่อนกลุ่มนึงที่โตมาด้วยกัน ทุกวันนี้ให้กลับไปนึกถึงเกมแฟมิลี่ ก็จะมีเพื่อนที่เล่นด้วยกันลอยติดมาด้วย เป็นฟีลที่อบอุ่น สามัคคี บางเกมมันก็ไม่ได้สนุกอะไร แต่เล่นกับเพื่อนมันทำให้สนุกขึ้นได้

เชื่อนะว่าทุกวันนี้ก็ยังมีหลายคนที่ยังชอบเอาเกมแฟมิลี่มาเล่น (ในคอม) อยู่ ผมก็เล่นเหมือนกัน บางวันเล่นไปก็คิดไป ว่าเกมที่รายละเอียดน้อย ๆ แบบนี้ ทำไมมันสนุกจังวะ 

เพราะเราแก่ เพราะคิดถึง หรือเพราะมันคลาสสิค

หรืออาจจะทั้ง 3 อย่างรวมกัน

แต่ถึงยังไง นี่ก็เป็นจุดเริ่มต้นที่ทำให้ผมมีวันนี้ได้เลย 

 

ขอบคุณแฟมิลี่  เอ้ย.... ฟามิคอม...... มาก ๆ ครับ 

สำหรับความทรงจำดี ๆ

เกรียนกรึ่มกรึ่ม ตอน เกมปู้หยิง

(ต้นฉบับปี 2558)

ไอเดียในวันนี้ได้จากการพูดคุยกับเพื่อนสหายท่านหนึ่ง เป็นสาวแว่นนัลร็อค (จะอธิบายลักษณะทำไม) และเป็นเกมเมอร์หญิงสาวแว่นคนนึงของประเทศไทย ย้ำอีกที เพื่อไรไม่รู้......

จู่ ๆ นางก็เกิดอาการคิดเล็กคิดน้อยขึ้นมาว่า รูปลักษณ์ฉันเป็นแม่หญิงผู้แสนเรียบร้อย แต่ฉันเล่นเกมแล้วแมนเกินไปหรือเปล่าหว่า คือตี Hon กับเล่น Cs น่ะ ซึ่งผมก็ต้องแก้เฟลไปตามระเบียบหน้าที่ชายไทย ทั้งที่ในใจก็ อืม กูก็ว่างั้นแหละ แต่ไม่พูดไง นิสัยดี เค้ากำลังเฟลอยู่ ไปขัดเดี๋ยวโดนบวกตายห่า

แต่พอมาคิดตามดู เออเว้ย แต่ไหนแต่ไรเกมที่มันส์ขั้นเทพทั้งหลาย มันทำมาให้ผู้ชายเล่นทั้งนั้นเลยนี่หว่า คือผู้ชายอย่างเรานี่มันไม่ต้องคีปลุคอะไรมากไง เล่นเต็มที่  ขี้เต็มกางเกง 

ถ้าจะเอาหล่อ เอาสุภาพอีก คือทุกวันนี้ก็อยู่ลำบากจะตายห่าอยู่แล้ว ขอพื้นที่ให้กูได้เกรียนบ้าง ปลดปล่อยบ้าง

แต่สำหรับผู้หญิง ผมเริ่มเข้าใจเค้าก็วันนี้แหละ เอ้า ถ้าเกมที่เล่นมันแมนไป มันก็มีอยู่ 2 ทางให้เลือกเดินนะ ถ้าไม่เป็นทอมให้มันรู้แล้วรู้รอดไป (อืม ประชดแน่นอน) ก็ทนแมนไปก่อน เพื่อรอวันนึงจะมีเกมที่ทำมาให้ผู้หญิงเล่นจริง ๆ

ซึ่งทางนี้มันก็มีโอกาสเป็นไปได้ภายในชาตินี้นะ เพราะมันคิดไม่ยากหรอก เกมที่ทำให้ผู้หญิงเล่นจริง ๆ ไม่เอาแบบหญิงเล่นได้ ชายเล่นดี แบบปังย่า ออดิชั่นนี่ไม่เอานะ ผู้ผลิตควรจะลำเอียงบ้างอะไรบ้าง นี่เพศแม่ของพวกมึงนะโว้ย ทำเกมแบบเจาะลึกไปเลย

สัปดาห์นี้ผมก็เลยมานั่งคิดเล่น ๆ ดูว่า เฮ้ย ถ้ามันจะมีเกมเพื่อหญิงไทยขึ้นมาจริง ๆ มันควรจะเป็นแบบไหนดี ถือว่าคิดแบบโยนหินถามทางไปก่อนละกัน 

: เกมโดดหนังยางออนไลน์

เป็นอะไรที่น้ำเน่ามาก ถ้าพูดถึงการเล่นอะไรสักอย่างของผู้หญิง จะต้องมีโดดหนังยางเข้ามาเกี่ยวข้องทันที 

ไม่รู้ทุกวันนี้เด็กผู้หญิงยังเล่นกันอยู่รึเปล่า ไอ้จะไปแอบดูตามโรงเรียน ก็จะแลดูเหมือนลุงจับเด็กเรียกค่าไถ่

แต่ถ้ามันมีจริง ผมว่ามันจะเป็นอะไรที่ดีงามมาก และก็น่าจะเป็นกระแสสังคม.... ที่เน้นไปทางดักแก่ ถ้าแค่ตีกอล์ฟ ตีกบ มันเอามารีโนเวทเป็นปังย่าได้ล่ะก็ แล้วทำไมโดดหนังยางมันจะทำไม่ได้วะ ใช่มั้ย เอาคาแรคเตอร์แจ่ม ๆ มาคอสเพลย์โดดหนังยางเก็บคะแนนกันนี่แหละ โดดทีก็เก็บเหรียญกันไป กำหนดสกิลให้เวลาโดดมาท่าสวย ๆ 

และอย่าลืมเซอร์วิซ  ต้องเห็นกางเกงในด้วย !!!  

โอ.... นี่มันจุดขายชัด ๆ ยิ่งโดดท่าเลเวลสูง ๆ นะ กระโปรงบานสวยงาม อล่างฉ่าง ฟิน...... หื่นเหี้ยเลยทีเดียว

อืม ดูจากทรงเกมแล้ว คาดว่าผู้ชายจะเล่นเยอะกว่าผู้หญิงแน่ ๆ



: เกมถ่ายรูปขนม

เป็นธรรมชาติของพวกผู้หญิงอยู่แล้ว ที่เวลาเห็นขนมอะไรที่สวยงาม นัลร็อค แล้วจะเกิดอาการหน้ามืด เฮ้ย ถ่าย ๆ ต้องถ่ายเว้ย ไม่ถ่ายไม่ได้ มือจะสั่นลั่นกล้องเหมือนโดนของทันที

คีย์หลักของการถ่ายรูปขนม  ไม่ต้องอะไรมากครับ ขอให้ถ่ายแล้วรู้สึกว่าน่าอิจฉาที่เธอได้กินก็พอ เพราะงั้นเรื่องถ่ายรูปขนมนี่แหละ น่าจับมาทำเควสให้เป็นเรื่องเป็นราว สร้างสตอรี่ให้ดูน่าสนใจ ให้เป็นเมืองแห่งขนมอะไรก็ว่าไป แล้วตัวเกมก็ให้เก็บเลเวลจากการถ่ายรูปขนมนี่แหละ ถ่ายแล้วโพส ถ่ายแล้วโพส มีระบบประมวลผลความน่าอิจฉาเป็นค่าประสบการณ์

ในเมืองก็แบ่งพื้นที่เป็นเลเวลไป เลเวลต่ำก็ให้ถ่ายได้แค่ถ่ายขนมไข่ ขนมผิง เค้กกล้วยหอมชิ้นเล็ก ๆ ก่อน พอเลเวลสูงก็เริ่มไต่เต้ามาเป็นเครป คัพเค้ก พอสูงขึ้นไปอีกก็เป็นชีสเค้ก ไอศกรีม ไปเรื่อย ๆ จนถึงสูงสุด 

ผ่านเลเวล 70 ไปเมื่อไหร่ก็รับแพคเกจตรวจคัดกรองเบาหวานฟรี น่าสนุกดีออก เล่นไปน้ำลายเลอะคีย์บอร์ดไป ฟรุ๊งฟริ๊ง กิงก่องแก้ว 

: เกมช๊อปปิ้งแอดเวนเจอร์

ช๊อปปิ้งนี่ก็ขาดไม่ได้ เพราะว่านี่คือเส้นเลือดใหญ่ของพวกเธอ ช๊อปเสร็จกลับบ้านมาเส้นเลือดแตก แดกแกลบสนุกสนาน เพราะงั้นเราช๊อปในเกมดีกว่าไหม ปลอดภัยเงินในกระเป๋าดี

รูปแบบการซื้อของ เอาจริง ๆ มีอยู่แทบทุกเกมอยู่แล้ว แต่เกมช๊อปจะต่างออกไป พวกเธอจะไม่ต้องหาเงินครับ เราจะยัดเงินให้เลย เงินเข้าเป็นฟรีอีเวนท์ตลอด อยากซื้อเท่าไหร่ซื้อ 

พวกเธอจะฟินเหี้ย ๆ ตั้งแต่เริ่มเกม ชีวิตจริงทำไมเงินกูไม่เยอะขนาดนี้ ล็อคอินเข้ามาแล้วแทบไม่อยากออก ร้านค้าจะเหมือนมอนสเตอร์ครับ เราจะต้องฆ่ามัน แต่เราจะฆ่ามันด้วยการซื้อจนร้านเจ๊ง พวกร้านเลเวลสูง ๆ จะโหดมาก สินค้าจะเติมสต๊อกเรื่อย ๆ ต้องสร้างกิลด์ไปถล่มร้าน มันส์แท้เหลา

เขียนมาถึงตรงนี้แล้วเริ่มรู้สึกว่า จิตสำนึกการสร้างเกมของเราอยู่ที่ไหนวะเนี่ย



: เกมจับผิดแฟนหนุ่ม

ก็เกมจับผิดปกตินี่แหละ แต่เพิ่มสตอรี่เข้าไป (อีกแล้ว) 

ทุกสิ่งในจักรวาลมีค่าด้วยการปูเนื้อเรื่อง

เกมจับผิดปกติมันไม่มีอินเนอร์ครับ จับผิดทำไมภาพป่าเขา ดอกไม้ สายรุ้ง จับผิดผัวนี่แหละสุดตีนที่สุด นี่คือสุดยอดการดึงศักยภาพประสาทสัมผัสของพวกเธอ พวกผู้ชายมึงเดือดร้อนแน่ 

ถ้าแฟนใครเล่นเกมนี้เลเวลสูง ๆ นะมึงเอ้ย ฮ่า ๆ



: เกมแต่งตัวตุ๊กตา

มาเล่นเกมแบบดี ๆ กันบ้าง รู้สึกด้านมืดจะเยอะไปละ เกมแต่งตัวตุ๊กตาก็คลาสสิค นี่แหละเกมที่สมความเป็นหญิงจริง ๆ ปล่อยให้พวกเธอปลูกผัก รีดนมวัว อวดฟาร์มกันอยู่ได้ตั้งนาน กลับสู่เบสิคนี่แหละดีที่สุด ว่าแต่มันเบสิคสมัยไหนวะนั่น

ระบบเกมก็เอาง่าย ๆ นี่แหละ แบบไพเรทคิงก็ได้ หมุนรูเล็ทหาเงินซื้อชุดให้ตุ๊กตาอย่างเดียว เพิ่มความตื่นเต้นเล็กน้อยด้วยการกลั่นแกล้งกันระหว่างเพื่อน 

เช่น  ทำลายชั้นวางตุ๊กตา  กระชากเสื้อขาด   กร้อนผม   เผาห้อง เดี๋ยว   เดี๋ยวนะ ไหนบอกดี ๆ นี่แม่งด้านมืดยิ่งกว่าเกมแรก ๆ อีกนะว้อย.....!!!



: เกมรดน้ำต้นไม้ ดอกไม้

อันนี้เกมดีจริง ๆ ละ ข้อเมื่อกี้หักมุมเละเทะชิบหายเลย

ให้ผู้หญิงคืนสู่ธรรมชาติดีกว่า ต้นไม้ ดอกไม้นี่แหละดีที่สุด เกมนี้คนที่อยากเป็นแม่บ้านต้องชอบแน่ เพราะเราจะทำเกมรดน้ำต้นไม้แบบ CS ถ้าเป็นผู้ชายให้เดินถือปืนเข่นฆ่ากันใช่มะ มันดูแร๊งค์ แรง นี่เลย เราปรับเรทลงให้ เดินถือสายยางฉีดน้ำกันดีกว่า

กราฟฟิคมันจะสมจริงสัด ๆ เสมือนเดินรดน้ำต้นไม้จริง ๆ แมฟนึงก็จับเวลาไปด้วย ให้รดครบทุกต้นในเวลาที่กำหนด เลเวลยิ่งสูง เก็บตังค์ซื้อหัวฉีดน้ำได้หลายแบบ ตั้งแต่หัวฝอยฝักบัว ยันสายดับเพลิง 

เทคนิคการเล่นหลากหลายครับ จะเล่นแบบรดน้ำธรรมดา หรือจะเล่นโลดโผน กระโดดย่อยิง วิ่งซิกแซก หรือซุ่มยิงอยู่หลังกระถางบอนไซ

บอกเลยนี่คือมิติใหม่แห่งการรดน้ำต้นไม้ ว่าแต่ถ้าจะโลดโผนโจนทะยานขนาดนี้  แม่งแม่บ้านตรงไหนวะ !!

โอเค  6 เกมก็พอ ขำ ๆ ต้องรีบหยุดเพราะยิ่งเขียนยิ่งหาสาระไม่ได้ละ ฮ่า ๆ

กลับมาที่ต้นเรื่องดีกว่า  ผมว่าน่าจะมีผู้หญิงหลายคนที่คิดแบบนี้อยู่ ฉันเล่นเกมแล้วดูโคตรแมนเลย  

ผมบอกเลยครับ....  ไม่ต้องกลัว ถ้ามันคือสิ่งที่ออกมาจากธรรมชาติ ผู้หญิงจะมีเสน่ห์ที่สุดในโลก  ตอนที่เป็นตัวของตัวเองนี่แหละ 

ถ้าการเล่นเกมคือตัวตนของคุณล่ะก็ จะไปทำตัวให้สมหญิงหาพระแสงเพื่ออะไรครับ แบบนี้แหละแจ่มสุดแล้ว โอเคนะ

ป่ะ ว่าแล้วก็นาย !!  แมนๆ เตะบอล !!