วันศุกร์ที่ 17 มิถุนายน พ.ศ. 2559

เกรียนกรึ่มกรึ่ม ตอน ลูกอิชั้นติดเกม

(ต้นฉบับปี 2558)

ณ. โรงพยาบาล Online Hospital แผนกจิตเวชแม่และเด็ก

ขุ่นแม่บัวศรี : สวัสดีค่ะคุณหมอ

นพ.ไนท์ณรงค์ : สวัสดีครับ เชิญนั่งก่อนครับ

ขุ่นแม่บัวศรี : คุณหมอลุกก่อนสิคะ

นพ.ไนท์ณรงค์ : ลุกทำไมครับ?

ขุ่นแม่บัวศรี : ดิฉันจะได้นั่งก่อนค่ะ....

นพ.ไนท์ณรงค์ : อ่อครับ หมอจะได้นั่งทีหลัง เอาที่คุณสบายใจเลยครับ



ขุ่นแม่บัวศรี : วันนี้หมอมาปรึกษาดิชั้นเรื่องอะไรคะ

นพ.ไนท์ณรงค์ : คืองี้ครับ พักนี้ผม…. เดี๋ยวนะ นั่นหมอต้องถามครับ

ขุ่นแม่บัวศรี : ขอโทษค่ะ



นพ.ไนท์ณรงค์ : วันนี้มาปรึกษาหมอเรื่องอะไรครับ

ขุ่นแม่บัวศรี : คือดิชั้นเป็นห่วงลูกน่ะค่ะ ลูกดิชั้นติดเกมมาก เล่นทั้งวันทั้งคืน กลัวจะเสียคนน่ะค่ะ

นพ.ไนท์ณรงค์ : ลูกชายอายุเท่าไหร่ครับ

ขุ่นแม่บัวศรี : คุณหมอรู้ได้ไงว่าลูกชายคะ ดิชั้นยังไม่ได้บอก!!

นพ.ไนท์ณรงค์ : จะตกใจทำไมเนี่ย ผมเดาเอาน่ะครับ ถ้าติดเกมหนักๆ ส่วนใหญ่จะเป็นผู้ชาย

ขุ่นแม่บัวศรี : หมอมีพลังพิเศษ!!

นพ.ไนท์ณรงค์ : กูบอกว่ากูเดา อีห่านี่!!

ขุ่นแม่บัวศรี : อ่อค่ะ เดาเก่งนะคะ



นพ.ไนท์ณรงค์ : ลูกชายอายุเท่าไหร่ครับ

ขุ่นแม่บัวศรี : 13 ย่าง 14 ค่ะ

นพ.ไนท์ณรงค์ : ย่างแบบไหนครับ

ขุ่นแม่บัวศรี : มีเดียมแรร์ค่ะ หมอคะ อย่าชงค่ะ ดิชั้นกำลังซีเรียส

นพ.ไนท์ณรงค์ : มันไหลน่ะครับ

ขุ่นแม่บัวศรี : ลูกชายชอบเล่นเกมที่บ้าน หรือออกไปร้านเกมคะ

นพ.ไนท์ณรงค์ : ส่วนใหญ่ก็เล่นที่บ้านนะครับ เดี๋ยวนะ นั่นหมอต้องถาม!!



ขุ่นแม่บัวศรี : ส่วนใหญ่น้องเกมก็เล่นที่บ้านค่ะ

นพ.ไนท์ณรงค์ : ลูกชายชื่อน้องเกมเหรอครับ

ขุ่นแม่บัวศรี : ค่ะ คือเป็นคนชอบดูละครน่ะค่ะ

นพ.ไนท์ณรงค์ : เกี่ยวกันตรงไหนครับเนี่ย เกมกับละคร

ขุ่นแม่บัวศรี : ละครเรื่องเกมรักเกมร้ายน่ะค่ะ

นพ.ไนท์ณรงค์ : อืม เป็นลางตั้งแต่ตั้งชื่อแล้วนะครับ

ขุ่นแม่บัวศรี : ที่บ้านไม่มีรถไฟนะคะ จะเป็นรางได้ไง

นพ.ไนท์ณรงค์ : หมายถึงลางสังหรณ์น่ะครับ ชื่อเกม ก็เหมือนเป็นลางให้เขาต้องผูกพันกับเกม

ขุ่นแม่บัวศรี : ใจคอจะไม่ตึ่งโป๊ะสักหน่อยเหรอคะ



นพ.ไนท์ณรงค์ : น้องเกมมีห้องส่วนตัวมั้ยครับ

ขุ่นแม่บัวศรี : ไม่มีนะคะ มีแต่ห้องนอนของเค้าเองน่ะค่ะ

นพ.ไนท์ณรงค์ : ก็นั่นแหละครับห้องส่วนตัว ที่บอกเล่นทั้งวันทั้งคืน คือไม่ออกจากห้องส่วนตัวเลยใช่มั้ยครับ

ขุ่นแม่บัวศรี : ก็ออกมากินข้าวบ้างนะคะ

นพ.ไนท์ณรงค์ : ก็ถือว่าไม่น่าเป็นห่วงมากนะครับ อย่างน้อยก็ยังรู้เวลา

ขุ่นแม่บัวศรี : ออกมาพร้อมกับแทปเลทน่ะค่ะ

นพ.ไนท์ณรงค์ : อืม... ก็ยังดีกว่าไม่ออกมานะครับ



ขุ่นแม่บัวศรี : กลัวเค้าโตขึ้นไปจะไม่มีอนาคตน่ะค่ะ เป็นห่วงมาก

นพ.ไนท์ณรงค์ : น้องเกมยังไปโรงเรียนอยู่มั้ยครับ

ขุ่นแม่บัวศรี : ก็ไปบ้าง ไม่ไปบ้างนะคะ

นพ.ไนท์ณรงค์ : มีโดดเรียนด้วยเหรอครับเนี่ย

ขุ่นแม่บัวศรี : หยุดเสาร์ อาทิตย์ น่ะค่ะ

นพ.ไนท์ณรงค์ : ตึ่งโป๊ะ!!

ขุ่นแม่บัวศรี : ขอบคุณค่ะ


รูปจาก https://i.ytimg.com/vi/7y0vBb83qkk/maxresdefault.jpg



นพ.ไนท์ณรงค์ : น้องเกมสอบได้เกรดเท่าไหร่ครับ

ขุ่นแม่บัวศรี : เกรด 2.8 ค่ะ

นพ.ไนท์ณรงค์ : ก็ถือว่ายังไม่แย่นะครับ

ขุ่นแม่บัวศรี : แต่ลูกบ้านอื่นเกรด 4 หมดเลยนะคะ

นพ.ไนท์ณรงค์ : เอ้า ก็ช่างแม่งสิครับ!! บ้านอื่นเค้าเก่ง ก็ไม่ได้หมายความว่าลูกคุณแม่จะน่าเป็นห่วงนะครับ

ขุ่นแม่บัวศรี : คุณหมอใจเย็นก่อนค่ะ ดื่มน้ำเย็นๆ ก่อนนะคะ



นพ.ไนท์ณรงค์ : (ดื่มน้ำ) คุณแม่งี่เง่านะครับเนี่ย ที่ปัญหาเกิดเพราะเปรียบเทียบนะครับ

ขุ่นแม่บัวศรี : ปัญหาคือเด็กติดเกมต่างหากล่ะคะ

นพ.ไนท์ณรงค์ : ผมยังมองไม่เห็นเลยนะครับ ว่าลูกชายคุณน่าเป็นห่วงตรงไหน

ขุ่นแม่บัวศรี : อยู่บ้านเล่นแต่เกมเนี่ยนะคะ โตขึ้นจะมีอนาคตได้ยังไง

นพ.ไนท์ณรงค์ : อยู่บ้านเล่นเกมแปลกตรงไหนครับ หรือคุณแม่จะให้นั่งถักนีดติ้ง

ขุ่นแม่บัวศรี : อ่านหนังสือ ดูสารคดี อะไรยังงี้อ่ะค่ะ

นพ.ไนท์ณรงค์ : จะเอาดูดีไปไหนครับ ถ้าน้องเค้าไม่ชอบ ทำไปก็ไม่มีความสุขนะครับ





ขุ่นแม่บัวศรี : ก็เล่นเกมมันน่าเป็นห่วงนี่คะ รู้มั้ยคะหมอ น้องเกมตอนนี้เป็นเด็กก้าวร้าวมาก ชอบใช้อารมณ์มากขึ้น วันก่อนนะคะ ดิชั้นขึ้นไปตามให้แกลงมากินข้าว แกโวยวายเสียงดังใส่เลยค่ะ

นพ.ไนท์ณรงค์ : ใส่คุณแม่

ขุ่นแม่บัวศรี : ใส่หน้าคอมค่ะ

นพ.ไนท์ณรงค์ : เค้ากำลังเกรียนอยู่น่ะครับ เป็นฟีลลิ่งเวลาเล่นเกม มันคือการปลดปล่อย ไม่เป็นอันตรายครับ

ขุ่นแม่บัวศรี : บางวันแกก็ไม่ยอมลงมากินข้าวด้วยกันนะคะ

นพ.ไนท์ณรงค์ : ก็แค่บางวันไม่ใช่เหรอครับ

ขุ่นแม่บัวศรี : ลูกบ้านอื่นไม่เห็นเป็นแบบนี้นะคะ





นพ.ไนท์ณรงค์ : การที่เค้าแตกต่าง ไม่ใช่แปลว่าเค้าจะไม่มีอนาคตนะครับ หมอว่าคุณแม่ติดภาพเด็กมีอนาคตคือเด็กที่ต้องเรียนให้เก่ง ใช้เวลาว่างเสริมความรู้มากเกินไป สมัยนี้การเล่นเกมก็สร้างอนาคตได้ครับ คุณแม่รู้จักแคสเตอร์มั้ย

ขุ่นแม่บัวศรี : รู้จักค่ะ ผีน้อยเพื่อนรัก

นพ.ไนท์ณรงค์ : นั่นมันแคสเปอร์!!

ขุ่นแม่บัวศรี : มันคืออะไรคะ

นพ.ไนท์ณรงค์ : นักพากย์เกม รีวิวเกม หรือถ้าไม่ใช่แคสเตอร์ ธุรกิจที่เกี่ยวกับเกมก็เยอะแยะครับ คุณแม่ลองศึกษาดูนะครับ

ขุ่นแม่บัวศรี : ดิชั้นไม่ได้อยากให้เค้าเป็นนี่คะ

นพ.ไนท์ณรงค์ : นั่น!! ก็คุณแม่เป็นซะแบบนี้ คุณแม่จะให้เค้าเป็นอะไรอีกล่ะครับ เค้าเจอสิ่งที่ใช่แล้ว สิ่งที่คุณแม่ควรจะทำคือเข้าใจในสิ่งที่เค้าเป็นครับ คุณแม่ควรจะดีใจด้วยซ้ำนะครับ เด็กบางคนยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตัวเองชอบอะไร รักสิ่งไหน



ขุ่นแม่บัวศรี : หมอแน่ใจนะคะว่าเค้ายังมีอนาคต

นพ.ไนท์ณรงค์ : “คนที่ไม่มีอนาคต คือคนที่ไม่รู้จักตัวเองครับ” หมอสรุปให้เลยนะ ลูกคุณแม่ไม่ได้น่าเป็นห่วง ยังไปเรียนอยู่ ไม่ได้หนีออกจากบ้าน เวลาคนเราชอบอะไรแล้วอยู่กับมันนานๆ จนลืมเวลา เป็นเรื่องปกติครับ

ขุ่นแม่บัวศรี : หมอสรุปเหมือนดิชั้นป่วยซะเองเลยนะคะเนี่ย

นพ.ไนท์ณรงค์ : ไม่ใช่ก็ใกล้เคียงล่ะครับ

ขุ่นแม่บัวศรี : งั้นดิชั้นขอตัวล่ะค่ะ สงสัยต้องลากตัวเองไปปรับทัศนคติซะแล้ว

นพ.ไนท์ณรงค์ : บายครับ



ขุ่นแม่บัวศรี : ถ้ามีอะไรจะปรึกษาเพิ่มเติม ก็ติดต่อมาได้เสมอนะคะ

นพ.ไนท์ณรงค์ : นั่นหมอต้องพูดครับ..... เฮ้อ



 

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น