ROซอกหลืบ ตอน โฆษณ๊า โฆษณา

(ต้นฉบับปี 2548)

อารมณ์ดี๊... ดี พักจากรายการปกติดู 

“ซอกหลืบโฆษณ๊า.... โฆษณา” 

มนุษย์เราวันนี้... ล้วนหนีไม่พ้น “เกิด แก่ เจ็บ ตาย” 

แต่ยังมีอีกอย่างที่เราหนีไม่พ้น และเราต้องเจอมันทุกวันอย่างลี้หลีกไม่ได้ นั่นคือ “โฆษณา” 

ในระยะหนึ่งร้อยเมตร เราสามารถพบเจอมันง่ายกว่าเด็กแวนซ์ด้วยซ้ำ เดินออกจากหน้าปากซอยไม่กี่ก้าวก็ชะเอิงเงิงเงย จ๊ะเอ๋กันแล้ว ใน 1 วัน เราต้องเจอมันมากกว่า 1 ครั้ง (ยกเว้นพวกที่ติดคุดมืด หรือบ้านอยู่หลังภูเขาน้ำแข็ง) 

ว่ากันว่า บรรพบุรุษของการโฆษณานั่นคือการบอกต่อ ซึ่งเราเองก็ไม่รู้ว่ามันเริ่มมีมาตั้งแต่เมื่อไหร่ ผมคาดเดาเอาเองว่า น่าจะมาพร้อมกัน ตั้งแต่โลกเราได้รู้จักกับการค้าขาย 

โฆษณาคือสิ่งที่มีอิทธิพลต่อความคิดมนุษย์ และพฤติกรรมมากที่สุดในโลก 

ซึ่งเดี๋ยวนี้ในวงการค้า การโฆษณาเป็นสิ่งที่ขาดไม่ได้ไปซะแล้ว ดังนั้น เราจึงได้เห็นโฆษณาในรูปแบบเกือบทุกสื่อ ไล่มาตั้งแต่ใบปลิว โปสเตอร์ หนังสือ หลังตุ๊ก ๆ ข้างรถเมล์ ขอบเกงลิง

หรือที่เห็นบ่อย ๆ พักนี้ก็... อินเตอร์เน็ต มันชอบเด้งขึ้นมาตอนเปิดเว็บสาวญี่ปุ่นซู่ซ่า เห็นมั้ยครับ บอกแล้วว่าเราหนีไม่พ้น 

แต่ที่ดูแล้วเพลิดเพลินที่สุด ก็ต้องยกให้โฆษณาทีวี เพราะว่าเป็นสื่อที่สมบูรณ์แบบที่สุด ทั้งภาพและเสียง ปัจจุบันโฆษณาขำ ๆ มีอยู่ออกเกลื่อนไป ทั้งไทยและเทศ  ด้วยความที่ตลกจะทำให้คนจดจำได้มากกว่า โดยเฉพาะประเทศไทย ชาติที่รักเสียงฮามากกว่าชีวิตตัวเอง 

ด้วยเหตุดังกล่าว 2 หน้ากระดาษนี้เลยพลอยโดนลูกหลงไปด้วยเช่นกัน คอลัมน์ “RO ซอกหลืบ” วันนี้จึงขออนุญาตพักรายการปกติ เพื่อทำการนำเสนอช่วง “โฆษณาทีวีสไตล์ซอกหลืบ” 

สไตล์ซอกหลืบเป็นยังไง คงไม่ต้องอธิบายอะไรมาก 

รับรองอ่านแล้วบังเกิดไอเดีย กระชับ ฉับไว เพลิดเพลิน ได้ลูกเล่น โลดแล่น ตะแหล่นแตนแต๊น ฯลฯ 

คำแนะนำ อย่าคิดมากขณะรับชม ให้คิดตามที่เห็น ที่อ่าน จะบอกว่าการดูโฆษณาก็เป็นการคลายเครียดได้อย่างหนึ่ง สำหรับคนไทย 

เผื่ออ่านจบจบช่วง แล้วคุณจะเผลออุทานเล็กๆ ในใจว่า 

“โฆษณาอะไรของมันวะเนี่ย !!” 

=========================================

โฆษณาตัวที่ 1 

(เสียงเด็กผู้หญิงร้องเพลง) 

 “งามแสงเดือน.... มาเยือนส่องหล้า... เอ้า งามใบหน้า.... มาสู่วงรำ” 

ฉากในห้องนั่งเล่นสีหวานแหวว เด็กผู้หญิง 4 คนต่างคนต่างอ่านหนังสือ ทันใดนั้น มีเด็กผู้หญิงใส่ชุดคอสเพลย์โดดโลดเต้นหน้าระรื่นเข้ามา 

“แหม ยัยพรีสก้อย ร้องเพลงอารมณ์ดีมาเชียวน๊า การ์ดตกล่ะสิ” เด็กผู้หญิงหัวถักเปียอีกคนถาม มือพลางเปิดหนังสืออาชญากรรมหน้าสี 

“ม่ายช๊ายย.... วันนี้พี่บุญถึงชมว่าเค้าน่ารักตะหาก” 

“ห๊า....!!! จริงดิ” เด็กสาวอีก 4 คนตื่นเต้น 

 “นี่เธอไปทำอะไรมา…” 

“ดัดฟัน นวดตัว ใช้ครีมพอกหน้า แว๊กซ์ขนรักแร้ ทำสเน่ห์ยาแฝด” 

สาวชุดคอสเพลย์ส่ายหัว เล่นกล้อง “ไม่ใช่จ๊ะ!!” 

“บอกหน่อยซี่...!!” 

“ฟาม.....ลับ!!” 

(เสียงโฆษกสาว) “บอกใครไม่ได้จริงๆ ด้วยอาณุภาพของครีมทาส้นเท้ากระต่ายบิน ทำให้ลายแตกและจุดหยาบกร้านในวัยสาวจางลง ทำให้สดชื่นสดใส จนใครๆ ก็อยากทัก โดยเฉพาะจิ้งจก 

“เค้าอยากมีคนชมแบบนี้จังเลย...” 

ซื้อวันนี้ แถมฟรีตู้เซฟคาฟร่าสีหวาน เก็บได้แม้กระทั่งความลับ.... ในวัยสาว” 

(พูดเร็วมาก!) “คำเตือน!! ควรทาหลังอาหาร 3 เวลา ถ้าหน้าเริ่มเหมือนส้นเท้าควรปรึกษาแพทย์” 

งามแสงเดือน.... มาเยือนส่องหล้า... (เสียงค่อยๆ เฟดหายไป) 

โฆษณาตัวที่ 2 

(ฉากในบ้าน พ่อแม่กำลังออกรถไปทำงาน ลูกชายวัยรุ่นเดินหน้าซึมกระทือเข้ามาหา) 

“พ่อครับ... ผมมีเรื่องจะบอก” 

 พ่อเก็บเอกสาร เตรียมสตาร์ทเครื่อง 

“ไว้วันหลังนะลูก พ่อต้องรีบไป” 

“แม่ครับ... ผมมีเรื่องจะบอก” 

“ไว้วันหลังนะเบิ้ม แม่มีประชุม” 

กล้องจับสีหน้าลูกชายที่ดูเศร้าหมอง เสียงเพลงคลอมาเบาๆ 

“ใครๆ ก็ไม่รักผม.... ขนาดพัดลม... ยังส่ายหน้าเลย....” 

(อีกวัน พ่อกับแม่กำลังจะออกจากบ้านไปทำงาน) 

“พ่อครับ แม่ครับ ผมมีเรื่องจะบอก” 

“วันหลังลูก พ่อต้องรีบไปพบลูกค้า” พ่อรีบร้อนใส่รองเท้า 

“ไว้วันหลังนะเบิ้ม แม่มีประชุม” 

(เปลี่ยนฉากเป็นวันหยุด พ่อกับแม่กำลังปูเสื่อนั่งจกข้าวเหนียวส้มตำอยู่หลังบ้าน) 

“พ่อครับ แม่ครับ ผมมีเรื่องจะบอก” 

“ไว้วันหลังลูก พ่อไม่ว่าง ฮึบ... ซู๊ดดด (เสียงดูดมะละกอ) ” 

“แม่ก็ไม่ว่างจ๊ะลูก ง่ะ แง่ม แจ๊บๆ (เสียงเคี้ยวถั่วฝักยาว)” 

“พ่อครับ แม่ครับ ผมติดยา.....” 

สิ้นคำพูดลูกชาย ทุกอย่างหยุดนิ่ง พ่อกับแม่ส้มตำคาอยู่ที่ปาก 

“ล.. ละ ลูกเบิ้ม... ” 

“ผมติดยา ยาไวน่ะครับ!!!” 

(เสียงเพลงสนุกสนาน) “ยาไว!! ยาเขียว!! ยาเหลือง!! ยาไว!! ยาเขียว!! ยาเหลือง!! ใช้แล้วไม่มีขุ่นเคือง เก็บเลเวลรุ่งเรือง ต้องยาไวพ่อค้าธานินทร์!! ยาไวพ่อค้าธานินทร์!! 

(เสียงโฆษก) “ยาไวพ่อค้าธานินทร์ ได้ขึ้นทะเบียนกระทรวงอาหารและยาแล้ว” 

ยาไว!! ยาเขียว!! ยาเหลือง!! ยาไว!! ยาเขียว!! ยาเหลือง!!” 

“เบิ้ม!! ใช้ของสุดยอด ทำไมไม่บอกพ่อให้ไวกว่านี้ ไปลูก!! ไปตีหนอนแดงกัน” 

โฆษณาตัวที่ 3 

ฉากบนดาดฟ้าตึก 40 ชั้น มองจากมุมสูงเห็นลานจอดเฮลิคอปเตอร์ และชายหญิงคู่หนึ่ง 

“ตุ้มเม้ง.... เราเลิกกันเถอะ” 

(เสียงเพลง) 

 “เหตุผลควายๆ ที่คนเลิกกัน ไม่ใช่ฉันไม่ดี แต่เธอมีปาร์ตี้ใหม่ หัวใจที่เคยให้ ไส้ติ่งที่เคยคุ้น แสนละมุนแต่เธอก็มองข้ามไป.....” 

“ต้นอ้อไม่อยากแชร์กับเราแล้วเหรอ...” 

สาวน้อยเงียบสนิท ไม่ไหวติง หนุ่มร่างอ้วนมองตาน้ำตาเธอคลอเบ้า 

“ไม่ใช่ไม่อยาก... แต่ต้นอ้อ ต้นอ้อ...ฮือ ฮือ” 

พึ่บ ๆ ๆ ๆ เสียงคอปเตอร์บินเข้าใกล้มาทุกที ๆ สาวน้อยปาดน้ำตาก่อนโดดจับราวคอปเตอร์  พาร่างเธอไปจากดาดฟ้า

ผู้ชายหน้าลูกครึ่งที่เป็นคนขับหันมองต้นอ้อด้วยความเป็นห่วง ท่ามกลางฉากดวงอาทิตย์กำลังตกดิน อุลตร้าเซเว่นกำลังบินกลับดาว 

(เสียงโฆษกหนุ่ม) “ไม่อยากเป็นเหมือนตุ้มเม้ง ใช้โทรซิบ “โนเกรียน” ใกล้ชิด... สนิทสนม พิเศษด้วยระบบทิงนองนองชิพ นัดแชร์ที่ไหนก็หากันเจอ แม้เครื่องแลค เน็ตช้า ไม่อาจพรากความสัมพันธ์ให้ขาดกันได้ 

ซื้อวันนี้! ซิบฟรี 100 ช.ม หมดเขตวันลอยกระทงปีหน้า” 

“ต้นอ้อ!!! ชั้นจะรอวันเธอกลับมาน๊าาา...!!!” 

(ภาพระยะไกล เฮลิคอปเตอร์กับอุลตร้าเซเว่นประสานงากลางอากาศ ระเบิดดังสนั่น) 

โฆษณาตัวที่ 4 

ฉากแบ็คกราวน์สีชมพูลายหัวใจ ตับ ไต ลำไส้ ถุงน้ำดี เซียงจี๊ ฯลฯ 

“มีคนสงสัย ว่าทำไมน้องซินต้องใช้คาต้าอลูมิเนียม... ตราม้าลายพาดกลอน” 

“ก้อเพราะว่า” 

พูดจบ น้องซินกระชากคอเหยื่อออกมาจากข้างจอ แล้วก็ลงมือคว้านท้องอย่างโหดเหี้ยม... 

“คาต้าม้าลายพาดกลอนจับถนัดมือ!!!” 

 (ปี๊สสส!!! เสียงท้องแตก เลือดกระฉูด) 

“เพราะคาต้าม้าลายพาดกลอนคมกริบ!!!” 

 (แควสสส!! เสียงลำไส้ขาด เลือดพุ่งเปรอะหน้ากล้อง) 

“เพราะคาต้าม้าลายพาดกลอนมีสารอีเวอนอม กันเหยื่อดิ้น!!” (อ๊าคคค!!! เสียงเหยื่อร้องลั่น) 

“และที่สำคัญ!!” 

 (ปี๊สสสส!!! เสียงตับอ่อนถูกกระชากออกมาจากท้อง) 

“คาต้าม้าลายพาดกลอนรักษาความสด ไม่ทำให้เครื่องในเป็นบาดทะยัก” 

(อ๊าก... อึคคค แอ่กก..คค เสียงเหยื่อสิ้นลมหายใจ ตายอนาถคาที่) 

(ปั้นเสียงน่ารัก) “และนี่คือ เหตุผลที่น้องซินเลือกใช้ค่ะ แล้วคุณล่ะ ลองใช้รึยังคะ” 

(เสียงเพลงญี่ปุ่น เพิ่มความน่ารัก) “อะชิโกโดเต๊ะ!! มินามิโกเน๊ะ!! อาเตะน่อ!! จัมปุ้งโมโนงิ!!” 

ฉากปิดโฆษณา น้องซินทำท่าโนเนะ ยกคาต้าเปื้อนเลือดมาแนบที่แก้ม ยิ้มหวาน ปากยังคาบตับอ่อนห้อยต่องแต่ง..... หลับตาปี๋ข้างนึง

โฆษณาตัวที่ 5 

ฉากในห้องทำงานบนตึกสูงเสียดฟ้า หนุ่มนักธุรกิจยืนมองเหม่อออกไปนอกหน้าต่าง เห็นดวงอาทิตย์กำลังตกดิน ฝูงนกโผบิน และเฮลิคอปเตอร์ชนกับอุลตร้าเซเว่นระเบิดดังสนั่น.... 

“คุณเคยถามตัวเองไหม ว่าคุณเกิดมาเพื่อใคร....” 

“ฝูงนก เกิดมาเพื่อเติมสีสันให้กับท้องฟ้า” 

“ท้องฟ้า เกิดมาเพื่อให้ดวงอาทิตย์แผดแสงสว่าง” 

“ดวงอาทิตย์ เกิดมาเพื่อส่องแสงนำทางให้ฝูงนกบินกลับรัง” 

“ทุกอย่างเหมือนเกิดมาเพื่อกันและกัน” 

“แล้วตัวเรานี่ล่ะ เกิดมาเพื่อใคร....” 

(เสียงเลขาสาว) “เอ่อ ผู้จัดการค่ะ” ชายหนุ่มหันมาตามเสียงเรียก แต่สีหน้ายังเหม่อลอย 

“ของที่สั่งได้แล้วค่ะ” 

“โอวว ใช่แล้ว!! ผมเกิดมาเพื่อสิ่งนี้!!” เมื่อสายตาจับจ้องไปที่สิ่งนั้น ชายหนุ่มตาลุกวาวทันที 

“กางเกงในลายโพริ่ง!! สีสันสดใส ใส่แล้วไม่เสียชาติเกิด มีหลากสีให้เลือกสรรค์ มีหลากสีสันให้เลือกใส่” 

(ดนตรีญี่ปุ่นน่ารักบรรเลง.... ชายหนุ่มรีบถอดเสื้อผ้าแล้วใส่สินค้าอวดกล้องทันที) 

(ยิ้ม) “ฮี่... หาซื้อได้แล้ววันนี้ ตามร้านสะดวกซื้อทั่วไป!!” 

(เสียงเลขาสาว) “เอ่อ ผู้จัดการคะ หนูขอลาออกค่ะ” 

โฆษณาตัวที่ 6 

“กรี๊งงงง....!!!” 

 ฉากในห้องนอน เด็กผู้ชายรีบกุลีกุจอลุกขึ้นอย่างรีบร้อน ก่อนทำกิจกรรมในห้องน้ำต่ออย่างรวดเร็ว ล้างหน้า แปรงฟัน ขัดส้วม... 

“ทานข้าวได้แล้วลูก เดี๋ยวไปเรียนสาย...” 

 ตัดภาพมาข้างล่าง คุณแม่เตรียมขนมปังกับไข่ดาวไว้ให้ 

(เสียงโฆษก) “มื้อเช้า เป็นมื้อที่เร่งด่วน สารอาหารที่ได้จากอาหารเช้า คุณมั่นใจแค่ไหนว่าบุตรหลานของท่านจะได้รับสารอาหารครบถ้วน...” 

“ดิ๊กกี้โปรดักซ์ขอเสนอ อาหารเด็กวัยเจริญพันธุ์ เพชรดีกรี!!” 

“ครบถ้วนด้วยสารอาหาร 5 หมู่ เพชรดีกรีทุกชิ้นมีโปรตีนในปริมาณที่ร่างกายเด็กต้องการ และคาร์โบไฮเดรตชนิดพร้อมเผาผลาญ รวมถึงวิตามินเกลือแร่อีก 1,576 ชนิด บุตรหลานของท่านจะร่าเริงแจ่มใส มีกำลังวังชา พร้อมผจญภัยในโลกกว้าง ไม่หวั่นแม้วันมามาก..” 

(ภาพเด็กน้อยกำลังรับประทานอาหารอย่างเอร็ดอร่อย....) 

“หาซื้อได้แล้ววันนี้ ตามห้างสรรพสินค้าทั่วไป” 

“แฮ่ๆ...” ภาพสุดท้าย เด็กน้อยวิ่ง 4 ขา หน้าตารื่นเริงออกจากบ้านไปโรงเรียน

โฆษณาตัวที่ 7 

(ดนตรีจังหวะฮิปฮอพบรรเลง.... พรีเซนเตอร์โพริ่ง 3 ตัวออกมาเต้นเข้าจังหวะ) 

“โย่ว... โย่ว... โย่ว... วอดเสมียน!! เอ้า การ์ดดีมีชาติตระกูล!! การ์ดดีมีชาติตระกูล!! รีบซื้อใช้ก่อนจะหายสาบสูญ!! ซื้อใช้ก่อนจะหายสาบสูญ!! สินค้านักสู้ผู้มีบุญ!! สินค้านักสู้มีบุญ!! ไม่มีบุญก็ไม่ได้ใส่!! 

ทั้งชีวิตหนึ่งครั้ง!! ขอเพียงมีสักครั้ง!! ให้ได้เพิ่มพลัง... กับเกราะอันใหม่!! เพียงหยิบการ์ดโพริ่งผสมมันเข้าไป!! เกราะเปล่งประกายสดใส!! พลังใหม่บังเกิดไฉไล!! น้ำตาแทบไหล!! ก้นลึกหัวใจซาบซ่า!! อยากจะกู่บอกโลกว่า... จ๊า มาจ๊ะทิงจา ผมเป็นเยลลี่ผู้กล้า นำพาเซิฟเวอร์ เจริญรุ่งเรือง... 

(ท่อนฮุค) เอ้า!! การ์ดดีมีชาติตระกูล!! การ์ดดีมีชาติตระกูล!! รีบซื้อใช้ก่อนจะหายสาบสูญ!! ซื้อใช้ก่อนจะหายสาบสูญ!! สินค้านักสู้ผู้มีบุญ!! สินค้านักสู้มีบุญ!! ไม่มีบุญก็ไม่ได้ใส่!! โย่ว... โย่ว... โย่ว 

(ท่อนแร็พอังกฤษ) เอฟรี่บอดี้!! ฮาวอาร์ยูทูเดย์!! แอมฟรายแต๊งกริ้ว!! แอนยู๊!! ไอโกทูสคูลบายบัส!! กู๊ดบายทิชเชอร์!!” (เสียงเพลงค่อยๆ เฟดเบาลง โพริ่ง 3 ตัวพูดโฆษณาพร้อมกัน) 

“การ์ดโพริ่ง!! การ์ดที่เด็กแนวเลือกใช้” 

(เสียงโฆษก) “ซื้อวันนี้อิ่มบุญกุศล รายได้ส่วนหนึ่งจะนำไปเป็นทุนเลี้ยงอาหารสมาคมเกรียนกรุ๊ป” 

โฆษณาตัวที่ 8 

“หนึ่งล้านเหตุผล... ที่ทำให้ครีมขมิ้น ด.ร โจนาธาน มียอดขายสูงกว่าครีมทาผิวทั่วไป จนยึดยอดขายเป็นอันดับหนึ่งมาหลายภพชาติ” 

ภาพตัดมาเป็นคำสัมภาษณ์สาวๆ ผู้ใช้ 

คนแรก นักธุรกิจสาว 

“ปูเป้ชอบที่เนื้อครีมค่ะ ใช้แล้วมันลื่นผิว รู้สึกได้เลยว่าผิวชุ่มชื้นขึ้น เหมือนมีเมือกไหลตลอดเวลา” 

คนที่ 2 นักศึกษาสาวผมสั้น 

“ทีแรกก็ไม่เชื่อ เพราะจุ๊บแจงเป็นคนผิวกร้านโลก แต่พอได้ลองใช้ ก็หลงรัก ด.ร โจนาธาน ทันทีเลยค่ะ” 

คนที่ 3 สาวเปรี้ยวเซ็กซี่ 

“อีใบเฟิร์นมันบอกให้ลองใช้ ปกติทุเรียนไม่ถูกกับของแบบนี้อยู่แล้ว ใช้แล้วคัน ปวดแสบปวดร้อนเหมือนโดนของ แต่กระปุกนี้ไม่ใช่เลย มันได้ใจมากๆ ครีมของ ด.ร มิคาเอล เขาดีจริงๆ 

หา.... อะไรนะ ด.ร โจนาธานเหรอ อ้าว คนละกระปุกกันนี่หว่า” 

คนที่ 4 เด็กผู้หญิงถักเปียน่ารัก 

“หนูชอบค่ะ!! อร่อย ทาขนมปังกินบ่อย ขี้แตกทุกวันเลยค่ะ” 

คนที่ 5 คุณป้างุงิ 

“นี่พ่อหนุ่ม... ป้าเพิ่งรู้นะ ว่ามันเอามาผสมแป้งทอดกล้วยได้ สุดยิดจริงๆ ขอบอก” 

“นี่แค่ส่วนหนึ่งเท่านั้น ที่เหลือต้องรอคุณมาพิสูจน์เอง” 

(ภาพสินค้า) “ครีมขมิ้น ด.ร โจนาธาน คุณล่ะ ลองรึยัง” 

=========================================

หมดช่วงโฆษณา ฉบับหน้าขอเชิญท่านผู้อ่านกลับสู่รายการปกติครับ