เกรียนกรึ่มกรึ่ม ตอน สุดยอดอาหารค้ำจุน

       

         หากกองทัพต้องเดินด้วยท้องฉันใด เกรียนไทยก็ต้องเดินด้วยท้องเหมือนๆ กันฉันนั้น 

 

          ณ. เวลานี้นะครับ ใครอยู่บ้าน อยู่ร้านเกม หรืออยู่ที่ไหนก็ตาม เรามาทำพร้อมกันครับ หยิบมาม่าขึ้นมา แล้วก็บูชาพร้อมๆ กัน 3 จบ มาม่าเทพ!!!!! มาม่าเทพ!!!! มาม่าเทพ!!!!! อูราอูร่าห์!!!!! ป่ะ จากนั้นเต้นฮาเรมเช็คต่ออีก 30 วินาที โอเค ใครทำครบเสร็จแล้วก็ไปโรงบาลบ้าเลยละกัน ไม่ต้องขนาดนั้นโว้ยย เอาแค่ระลึกถึงก็พอ

         เค้าว่ามาม่ากับหน้าคอมพ์ เป็นของคู่กัน เกรียนไทยเราเป็นหนี้บุญคุณบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปนะครับ ยกให้เป็นผู้สนับสนุนเลเวล 99 อย่างเป็นทางการได้เลย อย่าว่าเกรียนไทยไม่มีอันจะกินนะครับ พวกเราน่ะมีฐานะกันทุกคน ร่ำรวยเหรอ.... เปล่า ยากจน!!!

         เอาเท่าที่จำความได้ ตอนเด็กๆ ผมได้เงินค่าขนมก็ไม่ได้ขี้ริ้วขี้เหร่อะไรเลยนะครับ ได้วันละร้อย ออกไปทางไฮโซซะด้วยซ้ำ เพราะบางคนได้แค่ 60 บาทเอง พอแบ่งกินข้าวได้มื้อละ 20 ก็เยี่ยวเหนียวเต็มกลืน ไม่เหลือเงินให้ไปสุนทรีย์กับขนมนมเนยบ้างเลย ส่วนผมน่ะเหรอ หึหึ ผมมีวิธีการแบ่งเงินขั้นเทพ...... 

          เรามีอยู่ 100 ใช่มั้ยครับ เล่นเกม 90!!! อีก 10 บาทเอาไว้กินข้าว!!! 

 

          เทพมั้ยล่ะ!!! เหลือ 10 บาทเอาไว้กินข้าวทั้งวัน หลายคนสงสัยว่าผมทำได้ยังไง อ่ะอันนี้เป็นความสามารถเชิงเศรษฐศาสตร์เฉพาะบุคคล 

 

          10 บาทนั้นนะครับ เราซื้อยำยำช้างน้อย 2 ห่อ สมัยนั้นห่อละ 2 บาท กิน 2 ห่อได้ 1 มื้อ อีก 6 บาทไปซื้อข้าวได้จานนึง ลูกชิ้นอีก 3 ลูก กินได้อีกมื้อ น้ำไม่ต้อง ซัดน้ำฟรีของโรงเรียน ที่เหลือถ้าเอาไม่อยู่ก็อัดน้ำเข้าไปเยอะๆ ตกเย็นก็แบกท้องกลับไปกินที่บ้าน จบมั้ย



         นี่แหละครับ กินเพื่ออยู่ของจริง ไม่ใช่อยู่เพื่อกิน สัจธรรม....ธร๊รม...ทำ ทำไปเพื่ออะไร



         ถ้าให้จัดอันดับสุดยอดอาหารที่คอยค้ำจุนให้เกรียนไทย เกรียงไกรมาจนถึงทุกวันนี้ จัดไม่ยากเลยครับ



          อันดับ 1 นั้นบะหมี่กึ่งสำเร็จรูป เรียกว่านอนมาเป็นที่ 1 อย่างเป็นเอกฉันท์ แหม่ ไอ้ครั้นจะพิมพ์บะหมี่กึ่งสำเร็จรูปนี่มันก็ยาวเนอะ เรียกว่ามาม่าละกัน ยี่ห้ออื่นขอโทษนะ บังเอิญเรียกจนชินปาก บางทีบอกจะไปต้มมาม่าก็หยิบยำยำมาซะยังงั้น อย่าจริงจังเลย สุดท้ายปลายทางก็ลงท้องเหมือนกัน




          ถ้าถามผมว่าทำไมมาม่าถึงมาอันดับ 1 และคาดว่าจะครองอันดับ 1 ไปอีกยาวนานตลอดกาลตลอดไป



          เพราะมันถูก!!! และง่าย!!! จบ!!! 

          ถูกนี่ประเด็นหลักแน่นอน พวกติดเกมมักทุ่มทุนสร้าง ซื้อหนังสือเกม ซื้อบัตรเกม ค่าชม. ทั้งหมดนี่แทบจะอุทิศให้กับหน้าจอ ขาดแต่ชีวิตของคนเล่นเท่านั้น ซึ่งถ้ามันตายห่านไปใครจะคลิกเม้าส์ให้มันก้าวสู่เลเวล 99 มันก็ต้องเหลืองบไว้ประทังท้องกันบ้าง แล้วเกรียนไทยนี่นะครับ จะเรียกหามาม่าเนี่ย มันไม่ได้กินตามเวลานะ คือไม่ใช่ว่าดูเวลาเที่ยงแล้ว ได้เวลาพักทานข้าว 1 ชม. ไม่ใช่นะครับ มันจะรอให้หิวจัดๆ หิวขนาดที่ว่านั่งตัวบิดเกลียวอยู่บนเก้าอี้ แบบว่าไม่ไหวแล้วถึงจัดเต็ม



          ขั้นต่ำคือ 1 ซองอืด!! ผักไม่ต้อง เนื้อไม่ต้อง เส้นเท่านั้น จะเอาคาร์โบไฮเดรตอย่างเดียว เกรียนไทยเห็นจนๆ แบบนี้ ทานโทษ ไม่เคยอดอยากกันนะครับ ออกไปทางตายอดตายอยากมากกว่า พวกนี้ยิ่งโตยิ่งจัดหนักครับ ตามเลเวลเกรียน ประถมอาจเริ่มจัดแค่ช้างน้อย 1 ห่อ 2 ห่อ ช้างน้อยนี่กฎหมายบังคับห้ามต้มนะครับ ใครต้มนี่โดนตำรวจกินตับเลย ต้องกินดิบเท่านั้น ผมเคยลองฝ่าฝืนแหกกฎลองต้มกินดู ปรากฏว่าไม่แซ่บ มันบอกไม่ถูกครับ เหมือนมันไม่ใช่ มันดูมีชาติตระกูลเกินไป กินดิบๆ มันดูกากเกรียนดี ได้ฟีลลิ่งกว่า



          พอขึ้นชั้น ม.ต้น นี่ เลเวลก็ต้องเพิ่มนะครับ รสหมูสับกับต้มยำกุ้งนี่เป็นไฟท์บังคับเลย คุณต้องกินได้!! โดยเฉพาะท่าดูดนิ้วรีดน้ำมันนี่ถ้าทำไม่ได้ ไม่ต้องจบ ม.3 มาเลยนะ เพราะหลังจากนั้น คุณจะต้องเริ่มกินแบบต้มและมิกซ์แล้ว ในช่วง ม.ต้น นั้น ถ้าใครกินดิบจนคล่องแล้ว อนุญาตให้เลื่อนคลาสมาต้มกินได้โดยอัตโนมัติ ไม่ผิดแต่อย่างใด



          พอถึงขั้นมหาลัย ถือว่าเป็นจุดพีคของเกรียนไทยครับ ส่วนใหญ่พวกเราจะมาท็อปฟอร์มกันในช่วงเวลานี้ เพราะงั้นเรื่องอาหารการกินก็ต้องยิ่งใหญ่ตามไปด้วย จะมาต้มแค่ไก่กาอาราเร่กั๊ตจังไม่ได้แล้ว ผมขอแบ่งเป็น 2 สายใหญ่ๆ ดังโน้น



          หนึ่งสายบ้าพลัง พวกนี้จะเน้นปริมาณเวอร์!!! เพื่อนผมน่ะมีคนนึง จัดจัมโบ้ทีเดียว 3 ห่อ ว่าเยอะแล้วนะ รอให้มันอืดอีกต่างหาก พูนหม้อขึ้นมาเลย กินแบบนี้สะใจมากครับ ได้ประโยชน์ 2 ทางพร้อมกัน อิ่มด้วยทำร้ายตัวเองด้วย ผมงี้ร่วงกราวเป็นใบไม้แห้งเลยทีเดียว ก็แหงล่ะ เครื่องปรุงก็ยัดหมด 3 ซองมันจะไปเหลืออะไรมาเกาะหนังหัวล่ะ



          สาย 2 ขอเรียกว่า สายมิกซ์!!! พวกบ้าทรงเครื่อง พวกนี้มันจะกลัวไม่มีสารอาหาร ก็เลยต้องเติมโน่นเติมนี่ แบบหลอกตัวเองว่าชั้นกินของมีประโยชน์แล้วนะ ครบ 5 หมู่แล้วนะ พล็อบหลักๆ พวกนี้จะเป็นไข่ จะตอกใส่เลยหรือจะต้มก่อนก็ว่าไป รองลงมาก็จะเป็นปลากรอบ ปลากระป๋อง ผักก็มีนะ กะหล่ำฟรีจากรถเข็นขายลูกชิ้นหน้าร้าน บ้างขอ บ้างอาศัยหน้ามึนเดินไปหยิบเลย บางคนพอมันรวมราคามาม่าและพล็อบแล้ว เอ็งทำไมไม่กินข้าวไปเลยวะ แค่ปลากระป๋องมาม่าก็ 30 แล้ว ราคาเท่ากับข้าวผัดจานนึงพอดี เรื่องโง่ๆ ล่ะเทพจัง



          ในชีวิตผมเคยกินมาม่าทรงเครื่องที่อลังการที่สุด ตอนนั้นผมไปเล่นแรคที่แยกเกษตร ชามละ 45 ประกอบด้วยมาม่า 2 ห่อ ไข่ลวก 1 ฟอง ข้าวโพดอ่อน แครอท ต้นหอม เนื้อหมู ไก่ กุ้ง ปลาหมึก มาเสิร์ฟทีอุทานภาษาไทยว่าเช็ดเข้!! กินหมดนี่อิ่มยันชาติหน้า



          จำได้เลยว่าวันนั้นผมกินตอนบ่าย 3 เล่นไปกินไป หมด 6 โมงครึงพอดี ข้าวเย็นก็ไม่ต้องแล้วครับ ถ้ากินหมดซดน้ำเกลี้ยง ก็ไม่ต้องคุยเรื่องอาหารแล้วครับ ไม่มีอารมณ์พูดถึงแล้ว ณ จุดนั้น


          แต่มาม่านี่ ถึงแม้จะเป็นอาหารบังคับของหมู่เฮา แต่ให้กินทุกวันก็ไม่ไหวนะครับ บางคนเกรียนแต่ไม่กินก็มี เพื่อนผมมันบอกยังไงคนไทยก็ต้องกินข้าว สาเหตุคือสงสารชาวนา นั่น ดราม่าซะงั้น ถ้างั้นกินข้าวกับอะไรถึงจะเข้าคอนเส็ป จนและง่าย 

          ไข่เจียว......!!! มาเป็นอันดับรองทันทีอย่างไม่มีข้อสงสัย

(ขอบคุณรูปประกอบจากอินเตอร์เน็ตครับ)

          ใครทำคล่องๆ หน่อยนี่ ได้กินก่อนมาม่าอีกนะ พูดเป็นเล่นไป ไข่เจียวนี่ได้คลาสสิคนะ มีคนบอกผมว่า เวลาหิวจัดๆ นี่ พิซซ่ายังแพ้ไข่เจียวโป่ะข้าว มันหอมไง ยิ่งร้อนๆ ด้วย แถมยังได้สารอาหารครบ 5 หมู่อีกต่างหาก บ้าจังเลย พี่ชาย ไม่รู้อะไรซะแล้ว โปรตีนก็ไข่ ข้าวก็คาร์โบไฮเดรต ทอดด้วยน้ำมันก็ไขมัน ราดซอสมะเขือเทศ ก็ได้ผลไม้แล้ว แถมพริกในพริกน้ำปลา ก็จัดว่าเป็นผัก ครบมั้ย!! ครบสิ ห้ามเถียง อย่านะ!! สู้นะ!! ยังอีก!!



          ความผูกพันแบบนี้ ถ้าเป็นเกรียนระดับไฮโซ เข้าไม่ถึงนะ มันเข้าไม่ถึงจิตวิญญาณแห่งการต่อสู้เพื่อความอยู่รอด เกรียนมันก็คือนักสู้ที่อยู่หน้าจอดีๆ นี่เองครับ พวกเราต้องพาเหล่าตัวละครฝ่าฟันไปให้ถึงฝั่งฝัน ฆ่าบอส ตอดหญิง ชิงไอเทม มันมีอะไรให้คิดมากกว่าจะมาพะวงว่าเรากินอาหารเพื่อสุขภาพหรือไม่



          มันเป็นช่วงเวลาหนึ่งครับ ช่วงเวลานึงของลูกผู้ชาย ทุกวันนี้ผมก็ไม่ได้กินแบบนี้แล้ว นานๆ ครั้งจริงๆ ครับถึงจะกลับมากินอะไรจนๆ แบบนี้ รู้สึกอบอุ่นทุกครั้งที่ได้ฉีกซอง ตอกไข่ คงไม่ถึงกับน้ำตาไหล ตัวสั่น คิดถึงความหลัง นั่นก็เวอร์ไป๊




          มันเป็นช่วงนึงที่เรารู้สึกว่า กินเพื่ออยู่จริงๆ เมื่อตอนนั้นเรารู้ว่าอะไรสำคัญมากกว่า มันก็ต้องเลือกที่จะทิ้งตัวเองไปบ้าง เพราะเราเลือกที่จะมาทางนี้แล้ว คนอื่นอาจมองว่าเราไม่แข็งแรงหรอก ดูอาหารการกินก็รู้ มันจะไปสู้ใครได้ สวนไปเลย


          “แกร่งไม่แกร่ง มาเจอกันในจอเลยดีกว่า!!!!”



          แล้วจะได้รู้ว่ามาม่ากับไข่ปลาคาเวียร์ ใครมันจะแน่กว่ากัน