เกรียนกรึ่มกรึ่ม ตอน เกรียนอีเวนท์

                                                              (ต้นฉบับปี 2556)

          

เกรียนสหายท่านหนึ่งได้กล่าวไว้ว่า 

“ความฟินสุดยอดอย่างหนึ่งของเกรียนไทยก็คือ การได้ออกเผยแพร่ความเกรียน แลกเปลี่ยนความเกรียนซึ่งกันและกันตามงานต่างๆ”


ฟังแล้วเหมือนกับออกไปดูงานนอกสถานที่ ไปเรียนความเกรียนเพิ่มเติมยังไงยังงั้น ความรู้สึกนี้คุ้นมาก ผมก็ทำงานบริษัท แอบคิดอยู่เหมือนกันว่า เออ..... มันก็ดูเป็นระบบองค์กรดีนะ ไปศึกษางานข้างนอก แล้วก็กลับมาแหกปากโวยวายกันต่อในร้านเกม..... เหรอ...... เฮ้ย เอาจริงดิ เพื่ออะไรวะ


ถ้าพูดถึงงานใหญ่ที่เหล่าเกรียนจะออกไปโชว์พาวด์ได้นั้น หลักๆ หนีไม่พ้นงานไทยแลนด์เกมโชว์ งานรองๆ ลงมาก็พวกงานการ์ตูนคอสเพลย์ทั่วไป

ก่อนจะมีงานพวกนี้  พวกเราเงียบเหงามากครับ  พวกเราอยู่แค่กรอบสี่เหลี่ยมแคบๆ มืดๆ สลัวๆ ความเท่ห์ของพวกเราก็ชื่นชมกันเอง แหม่.... ไอ้มืดๆ แคบๆ สลัวๆ นี่ ได้ฟีลยังกะอยู่ในกะลา แล้วทีนี้เมื่อฟ้าประทานงานออกสื่อให้พวกเรา มีหรือครับที่พวกเราจะไม่ลั้นลา ดีใจแทบจะกระโดดท่าสวอนเลกจากลาดพร้าวไปถึงไบเทค


ผมยอมรับว่า อีเวนท์แบบนี้ มันมาหาผมช้าไป 10 ปี  กว่าผมจะได้ไปเหยียบอีเวนท์ใหญ่ระดับชาติแบบนี้ ก็ปาเข้าไป 23 แล้ว ไอ้ช่วงพีคๆ ของผมเสือกอยู่ที่ 14-15 ยังหล่ออยู่ในกะลาอยู่เลย


บางทีการได้มาสัมผัสอะไรแบบนี้ในตอนที่เริ่มเป็นผู้ใหญ่ มันก็ได้ฟีลแปลกๆ ดี   ออกไปทางลังเลว่า  กูจะอยู่ในงานแบบนี้ด้วยร่างไหนดีวะ อายุก็ไม่ใช่น้อยๆ แล้ว มันต้องเป็นผู้ใหญ่หน่อย 

โห.... แต่อีกใจนี่อยากปลดปล่อยชิบหาย เวลาเห็นกลุ่มหัวเกรียนสัก 5-6 เดินเข้ามาในงาน เน้นเลยครับว่า มาแบบหัวเกรียนมาเลย คนเดียวเห็นก็มือสั่นแล้ว อยากตบมาก นี่มาเป็นแก๊งค์ ถ้ามาสัก 8 คนน่าตบไล่บันไดเสียงมากๆ จะโดเรมีฟาซอลให้ครบ


และด้วยความที่เกรียนได้ออกสู่โลกกว้าง ออกมาอัพเลเวลนอกสถานที่ บางคนนี่เหมือนได้หัดพูดเป็นครั้งแรกในชีวิต แหกปากพูดไม่หยุด ก่อนหน้านั้นคุยด้วยภาษาพิมพ์อย่างเดียว ผู้ปกครองที่มากับบุตรหลานได้ถือโอกาสสอนลูกไปในตัวว่า นี่นะลูก ผีเจาะปากมาพูดมันเป็นแบบนี้ ถ้าเอาเยี่ยงอย่างแม่ไม่ให้เล่นไอแพดนะ

มีคนพูดมาก และก็ต้องมีคนที่ไม่ค่อยพูด เป็นเกรียนสายเน้นแอค มาเพื่อหล่ออย่างเดียว พกความเป็นที่หนึ่งของร้านลุง คือพูดมากไม่ได้ไง เดี๋ยวลุคจะดูเหมือนพวกขี้โม้ ต้องนิ่งๆ ให้หญิงดูเหมือนว่าเก่ง แต่พวกนี้อย่าให้หลุดเชียว เพราะถ้าเริ่มโม้มันจะหยุดไม่ได้ และจะกลายเป็นไอ้แบบแรกไปโดยไม่รู้ตัว


ส่วนใหญ่เวลาเกรียนเข้างานแบบนี้นะครับ จะเน้นมาเป็นกลุ่ม คอนเส็บบอยแบนด์ ประตูเปิดเดินเข้ามานึกว่าวง 2PM พวกนี้มี 6Pack ด้วยนะเออ พูดเป็นเล่นไป มา 6 คน เอามาคนละ Pack รวมกันก็ครบพอดี

ถึงแม้จะไม่มีกฎบังคับตายตัว แต่ถ้าพวกเราเข้ามาเหยียบงานเมื่อไหร่ มีไม่กี่อย่างหรอกครับที่พวกเราต้องทำ  ซึ่งก็ไม่รู้จะทำไปทำไม   ไม่แล้วแล้วร้านลุงจะไฟไหม้เหรอ

ผมเรียกมันว่า “เบญจเกรียน” 5 สิ่งสำคัญ นั่นก็คือ.....


แกล้งเพื่อน!! ออกวิ่ง!! ทิ้งตัวนั่ง!! บังพ่อแม่พี่น้อง!! ร้องโวยวาย!!


ซึ่งผมก็เคยทำมาครบแล้ว...... อายจุงเบย


แกล้งเพื่อน!!!

การแกล้งเพื่อนนี่ดึงสายตาประชาชีมาก ถือเป็นจุดขายเวลาออกงานได้เลย ส่วนใหญ่จะต้องมีพล็อบอยู่ในมือ ประมาณว่าไปเล่นเกมได้ของที่ระลึกมาแล้ว  สมมุติว่าเป็นค้อนแบล็คสมิธ

ไอ้จะถือเรียบๆ เดินเฉยๆ มันก็เนิร์ดไป เลยจัดให้เพื่อนแจ่มๆ สัก 2 ดอก โพล๊ะ โพล๊ะ บางคนนี่หวดแบบไม่กลัวเสียเพื่อนเลยทีเดียว ไอ้คนที่โดนหวดก็ตามธรรมเนียมครับ ก็ต้องหันมาเอาคืนอยู่แล้ว ทำแบบนี้ผู้ชมจะลุ้นมาก ลุ้นว่ามันจะวางพล็อบแล้วมาต่อยกันจริงๆ มั้ย

ซึ่งส่วนใหญ่จะจบลงแบบหวดสมานฉันท์ ดูเผินๆ เลยเหมือนหวดกันเป็นพิธี ออกแนวยั่วให้อยากแล้วจากไป.....


ออกวิ่ง!!

การวิ่งนี่แสดงถึงความอเลิร์ท ตื่นตัว สปีดที่ใช้นี่ไม่ใช่แค่วิ่งเหยาะๆ แน่นอน เราไม่ได้มาออกกำลังกาย เรามาแสดงตัวตนให้โลกรู้

ส่วนใหญ่พวกวิ่งเราจะพบเจอได้ตามทางเข้า มีแค่สาเหตุเดียว นั่นคือเดินไม่ทันเพื่อน!! มัวแต่เหล่หญิง มัวแต่มองสาวแว่นหูกระต่าย หันมาอีกทีเพื่อนเดินไปลิบแล้ว แม่งก็ออกวิ่งเลย เท่ห์มาก

พอวิ่งทันก็เก็กทีนึง แล้วก็หันไปมองหญิงอีก อ้าว เพื่อนหาย ก็ต้องวิ่งอีก ถือเป็นวงจรอุบาทว์ที่ไม่จบสิ้น  สุขภาพดีแข็งแรงมั้ยล่ะมึง

ทิ้งตัวนั่ง!!

ถือเป็นจุดขายอีกหนึ่งของเกรียนไทย พวกเราไม่ถือตัวอยู่แล้วครับ ง่ายๆ สบายๆ ขอเพียงตรงนั้นไม่มีป้ายปักไว้ว่าใครเป็นเจ้าของ 

ทิ้งตัวนั่งเลย เสมือนเป็นบ้านของตัวเอง บางคนนอนเลยก็มี!!! โชว์เลยว่าเมื่อคืนเล่นเกมดึก แล้วจากนั้นก็ไม่ใช่แค่นั่งแล้ว ขนม นม เนย การ์ตูน เกม สารพัดจะเสกออกมา ซึ่งสุดท้ายก็ลุกไปพร้อมกับร่องรอยอารยะธรรมที่แม่บ้านอยากจะตามไปกระทืบ


บังพ่อแม่พี่น้อง!!

แหม่..... กว่าจะได้คำที่คล้องจอง แต่มันก็จริง ด้วยความที่งานแบบนี้เป็นงานที่ช่วงชิงจังหวะ ฉกชิงที่ว่าง งานเกมส์นะ ไม่ใช่รถเมล์ จะได้เอื้อเฟื้อให้เด็ก สตรี และคนชรา เคลียร์มั้ย

อย่า.... อย่ามาบอกว่าเหตุผลฟังไม่ขึ้น ผมฟังแล้วยังขึ้นเลย อารมณ์ขึ้นเลย!! พวกเอ็งคิดว่าจะเอาโปสเตอร์โพริ่งท้องแก่กลับบ้านได้เรอะ ข้ามศพตูไปก่อน!!!

ว่าแล้วก็แซงคิวซะเบย  โอ.... เรื่องชั่วๆ ทำไมมึงคล่องจังวะ


ร้องโวยวาย!!

อันนี้จุดขายหลักอยู่แล้ว แย่งกันเด่นคืองานของเรา

แต่อยู่ในงานนี้เราต้องใช้พลังเสียงมากกว่าในร้านเกม 6 เท่า เพราะงานมันเสียงดังอยู่แล้ว แค่จะพูดให้ได้ยินยังต้องใช้พลังมากขึ้น 3 เท่า แล้วถ้าจะโวยวายก็ต้องคูณ 2 ไปอีก

ถามว่าทำไปเพื่ออะไร ตอบเลยว่าก้อมันเป็นฟีลลิ่ง เป็นคำตอบที่เคลียร์สุดแล้ว ฉะนั้นอย่าแปลกใจถ้าจะเห็นเกรียนบางคนกล่องเสียงแตก ลงไปนอนอ้าปากค้างอยู่ที่พื้น พร้อมกับสายตาอันน่ายินดีของประชาชนทั่วไปว่าสมน้ำหน้า

ถ้าพวกเขามีความสุขเราก็ดีใจ ไม่หวังอะไรตอบแทนอยู่แล้ว เพราะมันเป็นสิ่งที่เราต้องทำเพื่อทุกคน..... ทำไปเพื่อ เพื่อ อัลไล


งานแบบนี้นานทีปีหน หรือปีละ 2 หน แน่นอนพอมีงานแบบนี้ ใครทำอะไรก็โดนว่าไปตามระเบียบ คึกคะนองเองนะ  ทำอะไรก็รับผลไป

ถึงจะมาอ้างว่า  พวกเราก็ทำตามสโลแกน  

"เปิดโลกการเกรียนรู้ ความรู้ไม่จบแค่ในร้านเกม"

พวกเราต้องไปครับ เกรียนกับเกมเป็นของคู่กัน ลองคิดดูนะว่าถ้างานเกมที่ไม่มีเกรียน มันจะขาดสีสันแค่ไหน มันต้องมีพวกเราครับ เกรียนอย่างเราสำคัญมากกับงานแบบนี้  ถ้าไม่มีรู้มั้ยจะเกิดอะไรขึ้น

ทุกคนจะได้เจอกับความสงบสุขครับ!!

อ้าว ทำไมจบหักมุมแบบนี้ล่ะเฮ่ย......