เกรียนกรึ่มกรึ่ม ตอน กาลครั้งหนึ่ง เครื่องซุปเปอร์ฯ

(ต้นฉบับปี 2558)

นี่คือเครื่องเกมที่ผมไม่เคยมีไว้ครอบครองที่บ้าน

นี่คือเครื่องเกมที่เด็กหลายคนเก็บเงินซื้อไม่ไหว 
แต่นี่ก็คือเครื่องเกมที่พาผมไปรู้จักสังคมร้านเกมเป็นครั้งแรก 

มันคือ เครื่องซุปเปอร์ฟามิคอม!! หรือที่เราพร้อมใจตั้งชื่อย่อให้มันว่า เครื่องซุปเปอร์!! เครื่องนี้ นี่เอง 

นี่คือเครื่องเกมที่เหมือนเป็นช่องว่างอะไรสักอย่าง  ของชีวิตเล่นเกมที่บ้านของผม คือมีแฟมิลี่แล้วข้ามมาเป็นเพลย์1 เลย   แบบว่าระหว่างจะเก็บเงินซื้อ เพลย์1 เสือกออกมาพอดีซะยังงั้น 

เสมือนภาคอัพเกรดของเครื่องฟามิคอม หรือแฟมิลี่ สังเกตจากชื่อมันมีคำว่าซุปเปอร์เพิ่มขึ้นมา ฟังแล้วคล้ายร่างสุดยอด เหมือนเป็นซุปเปอร์ไซย่า พอมีคำว่าซุปเปอร์ดูอลังขึ้นมาทันที ทำเอาเด็กที่มีเครื่องแฟมิลี่ดูกากแบบไม่ตั้งใจ 

แต่สำหรับราคาเครื่องซุปเปอร์สำหรับผม มันไม่ได้เป็นมิตรเหมือนเครื่องแฟมิลี่ครับ  แพงชิบหาย แพงตั้งแต่เครื่อง  ยันเงาตลับเกม 

จะไปขอให้ผู้ใหญ่ซื้อให้ เค้าก็มองแบบคลาสสิคว่า เครื่องเก่ามันพังแล้วเหรอถึงต้องซื้อใหม่ อืม แลดูกูเป็นเด็กสิ้นเปลืองอีก 

เรื่องซื้อเครื่องเกมนี่ ผมเคยบอกไปแล้วครับ ในรายบ้านฐานะร่ำรวยไม่ใช่ปัญหาเลย พ่อแม่เค้ารู้งาน แต่ในรายฐานะปานกลางลงไปถึงล่าง อดแน่นอน แต่วิกฤติก็ยังเป็นโอกาสเสมอ นี่คือโอกาสที่เราจะได้เปิดซิงเข้าร้านเกมเป็นครั้งแรก 

แน่นอนว่า ความทรงจำแรกของเครื่องซุปเปอร์กับผม เราพบรักกันในร้านเกม เป็นร้านป้าตกแต่งแบบภูมิปัญญาชาวบ้าน เน้นอากาศถ่ายเทสะดวก แอร์ไม่มี ทีวี 14 นิ้ว ตั้งรองรับลูกค้าแค่ 2 เครื่องเท่านั้น คิดเอาละกันว่าศึกแย่งชิงหนองน้ำจะเจ้มจ้นขนาดไหน ช่วงนั้นบอกเลยจะเปิดกี่ร้าน มีกี่เครื่อง เต็มแม่งทุกเครื่อง 

ยุคนั้นผมไม่แปลกใจเลยที่เด็กทั้งประเทศจะถวิลหาเครื่องซุปเปอร์อย่างรุนแรงขนาดนั้น เอาแค่กราฟฟิกเทียบกับแฟมิลี่ต่างกันเหมือนตุ๊กกี้กับญาญ่า โดยเฉพาะเกมสตรีทไฟเตอร์ 2 ที่แทบจะถอดแบบมาจากเกมตู้เลยทีเดียว ช่วงเปิดตัวคนเล่นสตรีทเยอะมาก สันนิษฐานเอาว่าน่าจะเป็นพวกที่กากจากเล่นเกมตู้ หนีมาเช่าเล่นรู้สึกจะคุ้มกว่า 

ไหนจะตัวเครื่องที่แค่ดูก็รู้เลยว่าแพงแน่ จะใหญ่ไปไหน ยิ่งในร้านเกม ติดหัวโปรอ่านแผ่นแล้วยิ่งแบบ… อืม รูปทรงมึงนี่ห่างไกลความเป็นเครื่องเกมไปเรื่อย ๆ ละ ดูเหมือนเครื่องมือแพทย์  หรือกล่องพลังงานนาซ่าอะไรสักอย่าง 

มาดูจอยเครื่องซุปเปอร์ นี่เลย ภูมิใจนำเสนอกับปุ่ม Y X A B สีสันสดใส และครั้งแรกที่เราได้รู้จักปุ่ม L และ R ที่ไม่ได้อยู่ตรงหน้าจอย แต่หนีไปอยู่แถวๆ ขอบจอย

ปุ่ม R ยังไม่เท่าไหร่ แต่ไอ้ปุ่ม L นี่ผมไม่เคยมีความสุขกับมันเลย เสือกมาอยู่ด้านเดียวทำไมกับคอนโทรลซ้ายขวา มีปัญหากับการกดมึงมาก เอื้อมนิ้วไปกดทีไร หลุดบังคับทุกที จะให้ใช้มือขวาเอื้อมมาช่วยกดท่าก็ทุเรศมาก เพราะเอาจริงมันออกแบบมาให้ใช้นิ้วซ้าย อืม หรือสงสัยเราจะกากเอง 

ตอนโหลดเกมนี่ก็ประทับใจ เปี่ยมไปด้วยความลุ้นระทึก ในร้านเกมไม่มีใครเล่นตลับกันนะครับ หัวโปรอ่านแผ่นเอเท่านั้น พวกเราก็รู้อยู่ ว่าการพึ่งพาแผ่นเอมันระทึกขนาดไหน ในรายเกมที่ความจุแผ่นเดียว หรือ 2 แผ่นยังไม่เท่าไหร่ แต่ถ้า 4 แผ่นขึ้นไปเมื่อไหร่เตรียมพึ่งสิ่งศักดิ์สิทธิ์ได้เลย ส่วนใหญ่ชอบไปหักมุมเอาแผ่นสุดท้าย คือเสียเวลาโหลดมาทำไมตั้งสิบกว่านาที พอเล่นไม่ได้ก็ต้องเปลี่ยนเกม จ่ายเต็ม ชม. ได้เล่นจริงๆ แค่ครึ่งเดียว 

แต่ถึงจะอัพเกรดฟามิคอมเป็นซุปเปอร์ ก็ไม่ได้หมายความว่าเกมที่ฮิตถล่มทลายจากเครื่องฟามิคอมอย่างมาริโอ้ หรือคอนทร้า เมื่อถูกอัพเกรดให้ภาพดูอลังการขึ้น จาก 8 เป็น 16 บิท จะฮิตตามไปด้วย
คาดว่าเกมเมอร์คงเบื่อหน้าตาหนวดกับพี่แรมโบ้ซะแล้ว

ยุคซุปเปอร์เค้าก็จะมีเกมฮิตเซ็ทของเค้าครับ กับฟีลลิ่งที่เราคุ้นเคย เกมไหนฮิตพวกเราก็ระดมเล่นกันทั้งร้าน ถ้าเดินเข้าร้านมาเห็นคนเล่นเกมเดียวกัน 4-5 เครื่องก็มั่นใจได้เลยว่าเกมนี้สนุกแน่นอน ดังเช่นเกมพวกนี้ 

เพอร์เฟค อีเลฟเว่น….. ถ้าวินนิ่งคือตำนานของเครื่องเพลย์ โคตรเหง้าของวินนิ่งก็เกมนี้แหละ นี่อาจจะเป็นเกมฟุตบอลที่ดีที่สุดของเครื่องซุปเปอร์ละ การบังคับเหมือนวินนิ่งเป๊ะ แต่เล่นจริงไม่หลอกหลอนเท่าวินนิ่ง แถมหลายคนบ่นว่าบังคับยาก ไม่รู้ว่ายากหรือกากเอง แต่เพอร์เฟคถือว่าได้ใจสายฟุตบอลเต็ม ๆ 

สตรีทไฟเตอร์…… เกมนี้ไม่ต้องอธิบายอะไรมาก หลายคนเริ่มตามล่าเครื่องซุปเปอร์เพราะอยากเล่นเกมนี้แหละ ถึงแม้เล่นจริงจะวนเวียนตัวละครอยู่แค่ริวกับเคนเท่านั้น คือปล่อยอะบู้ให้นิ้วพอง เอาให้ตายห่ากันไปข้างนึงเลย 

มาริโอ้คาร์ท….. หรือมาริโอ้แข่งรถ เปิดมิติใหม่ของพี่หนวด ในที่สุดเราก็ได้หลุดพ้นจากการเลือกได้แค่มาริโอ้กับหลุยส์สักที น้ำตาจะไหล แน่นอนรถที่ฮิตสุดในเกมนี้คือ น้องเห็ด น้องเต่า เจ้าหญิง คุปป้า ยอชชี่ คือฮิตหมดทุกตัวยกเว้นพี่หนวดทั้งสอง เกมนี้สนุกโคตรครับ แต่ไม่ได้สนุกที่แข่งรถกันนะ สนุกตรงที่เอาไอเท็มมาแกล้งกันนี่แหละ เกมแข่งรถบ้าอะไรโคตรจิตเลย 

บอมเบอร์แมน…. นี่ก็ฮิตมาก เป็นเกมที่มาลงเครื่องซุปเปอร์แล้วเหมือนได้เกิดใหม่ ตอนอยู่แฟมิลี่ยังกะเกมลูกเมียน้อยคนที่สิบสี่ จืดชืดสิ้นดี แต่พอมาซุปเปอร์คนละเรื่องกันเลย ฮิตสุดชี้เป้าไปที่ภาค 3 โหมดแบทเทิ่ล ภาพจำคือมีจิงโจ้หลายสีให้ขี่เล่น ประกอบกับไอเท็มดรอปง่าย ลดแลกแจกแถมกระจุย แถมใครตายเร็วก็ไม่ต้องนั่งรอ ไปเป็นวิญญาณแกล้งเพื่อนอยู่ริมจออีก เรียกว่าเป็นเกมที่เล่นให้ตายยังไงก็ไม่เครียด ขนาดได้ที่โหล่ตลอดยังแฮปปี้ 

ร็อคแมนเอ็กซ์….. ถึงเกมนี้จะเป็นเกมที่เล่นคนเดียว แต่คนมุงเยอะขอบอก เพราะใครเล่นเก่งจะดูเท่มาก เพราะตัวเกมมันเท่นะ เหมือนเอาร็อคแมนจืดๆ มาตีบวกสิบทั้งตัว ธีมเกมก็เป็นเมคานิกส์เต็มรูปแบบ แต่เริ่มเกมมาน้ำตาจะไหล หลอดพลังชีวิตน้อยสัด ไม่พอยาไส้ โอ้โห…. แล้วฉากมึงจะให้กระโดดอะไรนักหนา พอเพิ่มสกิลไต่กำแพงได้ แดชกระโดดได้ ทำฉากมาให้โดดยิกเลย เดี๋ยวโดด เดี๋ยวโดด เพราะงั้นอย่าแปลกใจถ้าบางร้านจะมีคนยึดติด อยากเอาชนะให้ได้ พวกกองเชียร์ก็นั่งลุ้น ให้กำลังใจ ยังกะเชียร์ไทยไปบอลโลก 

ถึงแม้ยุคเครื่องซุปเปอร์แฟมิคอมจะไม่พีคเวอร์ถึงขั้นถล่มทลาย แต่ก็ถือเป็นจุดเริ่มต้นความคลาสสิคของร้านเกม  ที่ผมยอมรับว่าลืมไม่ลง 

ช่วงที่คำว่าร้านเกมเริ่มเข้ามาผูกพันกับชีวิต มันดูเหมือนเป็นเรื่องบังเอิญที่ยุคนึง พวกเราเล่นเกมกันที่บ้านอยู่ดี ๆ แล้วก็มีเครื่องเกมนึงเข้ามา ซึ่งราคาสูงจนซื้อไม่ไหว ต้องออกเดินทางหาร้านเช่าเล่น ได้เจอเพื่อนที่ไม่คุ้นหน้า ได้เจอเซียนเกมที่เก่งเวอร์ ได้เจอประสบการณ์ดี ๆ หลายอย่างในร้านเกม 

มันดูเหมือนบังเอิญ แต่ผมกลับมองว่ามันอาจถูกกำหนดไว้แล้วก็ได้ ว่านี่คือการเดินทางของคนเล่นเกมอย่างพวกเรานี่แหละ......