ROซอกหลืบ ตอน โฆษณ๊า โฆษณา

(ต้นฉบับปี 2548)

อารมณ์ดี๊... ดี พักจากรายการปกติดู 

“ซอกหลืบโฆษณ๊า.... โฆษณา” 

มนุษย์เราวันนี้... ล้วนหนีไม่พ้น “เกิด แก่ เจ็บ ตาย” 

แต่ยังมีอีกอย่างที่เราหนีไม่พ้น และเราต้องเจอมันทุกวันอย่างลี้หลีกไม่ได้ นั่นคือ “โฆษณา” 

ในระยะหนึ่งร้อยเมตร เราสามารถพบเจอมันง่ายกว่าเด็กแวนซ์ด้วยซ้ำ เดินออกจากหน้าปากซอยไม่กี่ก้าวก็ชะเอิงเงิงเงย จ๊ะเอ๋กันแล้ว ใน 1 วัน เราต้องเจอมันมากกว่า 1 ครั้ง (ยกเว้นพวกที่ติดคุดมืด หรือบ้านอยู่หลังภูเขาน้ำแข็ง) 

ว่ากันว่า บรรพบุรุษของการโฆษณานั่นคือการบอกต่อ ซึ่งเราเองก็ไม่รู้ว่ามันเริ่มมีมาตั้งแต่เมื่อไหร่ ผมคาดเดาเอาเองว่า น่าจะมาพร้อมกัน ตั้งแต่โลกเราได้รู้จักกับการค้าขาย 

โฆษณาคือสิ่งที่มีอิทธิพลต่อความคิดมนุษย์ และพฤติกรรมมากที่สุดในโลก 

ซึ่งเดี๋ยวนี้ในวงการค้า การโฆษณาเป็นสิ่งที่ขาดไม่ได้ไปซะแล้ว ดังนั้น เราจึงได้เห็นโฆษณาในรูปแบบเกือบทุกสื่อ ไล่มาตั้งแต่ใบปลิว โปสเตอร์ หนังสือ หลังตุ๊ก ๆ ข้างรถเมล์ ขอบเกงลิง

หรือที่เห็นบ่อย ๆ พักนี้ก็... อินเตอร์เน็ต มันชอบเด้งขึ้นมาตอนเปิดเว็บสาวญี่ปุ่นซู่ซ่า เห็นมั้ยครับ บอกแล้วว่าเราหนีไม่พ้น 

แต่ที่ดูแล้วเพลิดเพลินที่สุด ก็ต้องยกให้โฆษณาทีวี เพราะว่าเป็นสื่อที่สมบูรณ์แบบที่สุด ทั้งภาพและเสียง ปัจจุบันโฆษณาขำ ๆ มีอยู่ออกเกลื่อนไป ทั้งไทยและเทศ  ด้วยความที่ตลกจะทำให้คนจดจำได้มากกว่า โดยเฉพาะประเทศไทย ชาติที่รักเสียงฮามากกว่าชีวิตตัวเอง 

ด้วยเหตุดังกล่าว 2 หน้ากระดาษนี้เลยพลอยโดนลูกหลงไปด้วยเช่นกัน คอลัมน์ “RO ซอกหลืบ” วันนี้จึงขออนุญาตพักรายการปกติ เพื่อทำการนำเสนอช่วง “โฆษณาทีวีสไตล์ซอกหลืบ” 

สไตล์ซอกหลืบเป็นยังไง คงไม่ต้องอธิบายอะไรมาก 

รับรองอ่านแล้วบังเกิดไอเดีย กระชับ ฉับไว เพลิดเพลิน ได้ลูกเล่น โลดแล่น ตะแหล่นแตนแต๊น ฯลฯ 

คำแนะนำ อย่าคิดมากขณะรับชม ให้คิดตามที่เห็น ที่อ่าน จะบอกว่าการดูโฆษณาก็เป็นการคลายเครียดได้อย่างหนึ่ง สำหรับคนไทย 

เผื่ออ่านจบจบช่วง แล้วคุณจะเผลออุทานเล็กๆ ในใจว่า 

“โฆษณาอะไรของมันวะเนี่ย !!” 

=========================================

โฆษณาตัวที่ 1 

(เสียงเด็กผู้หญิงร้องเพลง) 

 “งามแสงเดือน.... มาเยือนส่องหล้า... เอ้า งามใบหน้า.... มาสู่วงรำ” 

ฉากในห้องนั่งเล่นสีหวานแหวว เด็กผู้หญิง 4 คนต่างคนต่างอ่านหนังสือ ทันใดนั้น มีเด็กผู้หญิงใส่ชุดคอสเพลย์โดดโลดเต้นหน้าระรื่นเข้ามา 

“แหม ยัยพรีสก้อย ร้องเพลงอารมณ์ดีมาเชียวน๊า การ์ดตกล่ะสิ” เด็กผู้หญิงหัวถักเปียอีกคนถาม มือพลางเปิดหนังสืออาชญากรรมหน้าสี 

“ม่ายช๊ายย.... วันนี้พี่บุญถึงชมว่าเค้าน่ารักตะหาก” 

“ห๊า....!!! จริงดิ” เด็กสาวอีก 4 คนตื่นเต้น 

 “นี่เธอไปทำอะไรมา…” 

“ดัดฟัน นวดตัว ใช้ครีมพอกหน้า แว๊กซ์ขนรักแร้ ทำสเน่ห์ยาแฝด” 

สาวชุดคอสเพลย์ส่ายหัว เล่นกล้อง “ไม่ใช่จ๊ะ!!” 

“บอกหน่อยซี่...!!” 

“ฟาม.....ลับ!!” 

(เสียงโฆษกสาว) “บอกใครไม่ได้จริงๆ ด้วยอาณุภาพของครีมทาส้นเท้ากระต่ายบิน ทำให้ลายแตกและจุดหยาบกร้านในวัยสาวจางลง ทำให้สดชื่นสดใส จนใครๆ ก็อยากทัก โดยเฉพาะจิ้งจก 

“เค้าอยากมีคนชมแบบนี้จังเลย...” 

ซื้อวันนี้ แถมฟรีตู้เซฟคาฟร่าสีหวาน เก็บได้แม้กระทั่งความลับ.... ในวัยสาว” 

(พูดเร็วมาก!) “คำเตือน!! ควรทาหลังอาหาร 3 เวลา ถ้าหน้าเริ่มเหมือนส้นเท้าควรปรึกษาแพทย์” 

งามแสงเดือน.... มาเยือนส่องหล้า... (เสียงค่อยๆ เฟดหายไป) 

โฆษณาตัวที่ 2 

(ฉากในบ้าน พ่อแม่กำลังออกรถไปทำงาน ลูกชายวัยรุ่นเดินหน้าซึมกระทือเข้ามาหา) 

“พ่อครับ... ผมมีเรื่องจะบอก” 

 พ่อเก็บเอกสาร เตรียมสตาร์ทเครื่อง 

“ไว้วันหลังนะลูก พ่อต้องรีบไป” 

“แม่ครับ... ผมมีเรื่องจะบอก” 

“ไว้วันหลังนะเบิ้ม แม่มีประชุม” 

กล้องจับสีหน้าลูกชายที่ดูเศร้าหมอง เสียงเพลงคลอมาเบาๆ 

“ใครๆ ก็ไม่รักผม.... ขนาดพัดลม... ยังส่ายหน้าเลย....” 

(อีกวัน พ่อกับแม่กำลังจะออกจากบ้านไปทำงาน) 

“พ่อครับ แม่ครับ ผมมีเรื่องจะบอก” 

“วันหลังลูก พ่อต้องรีบไปพบลูกค้า” พ่อรีบร้อนใส่รองเท้า 

“ไว้วันหลังนะเบิ้ม แม่มีประชุม” 

(เปลี่ยนฉากเป็นวันหยุด พ่อกับแม่กำลังปูเสื่อนั่งจกข้าวเหนียวส้มตำอยู่หลังบ้าน) 

“พ่อครับ แม่ครับ ผมมีเรื่องจะบอก” 

“ไว้วันหลังลูก พ่อไม่ว่าง ฮึบ... ซู๊ดดด (เสียงดูดมะละกอ) ” 

“แม่ก็ไม่ว่างจ๊ะลูก ง่ะ แง่ม แจ๊บๆ (เสียงเคี้ยวถั่วฝักยาว)” 

“พ่อครับ แม่ครับ ผมติดยา.....” 

สิ้นคำพูดลูกชาย ทุกอย่างหยุดนิ่ง พ่อกับแม่ส้มตำคาอยู่ที่ปาก 

“ล.. ละ ลูกเบิ้ม... ” 

“ผมติดยา ยาไวน่ะครับ!!!” 

(เสียงเพลงสนุกสนาน) “ยาไว!! ยาเขียว!! ยาเหลือง!! ยาไว!! ยาเขียว!! ยาเหลือง!! ใช้แล้วไม่มีขุ่นเคือง เก็บเลเวลรุ่งเรือง ต้องยาไวพ่อค้าธานินทร์!! ยาไวพ่อค้าธานินทร์!! 

(เสียงโฆษก) “ยาไวพ่อค้าธานินทร์ ได้ขึ้นทะเบียนกระทรวงอาหารและยาแล้ว” 

ยาไว!! ยาเขียว!! ยาเหลือง!! ยาไว!! ยาเขียว!! ยาเหลือง!!” 

“เบิ้ม!! ใช้ของสุดยอด ทำไมไม่บอกพ่อให้ไวกว่านี้ ไปลูก!! ไปตีหนอนแดงกัน” 

โฆษณาตัวที่ 3 

ฉากบนดาดฟ้าตึก 40 ชั้น มองจากมุมสูงเห็นลานจอดเฮลิคอปเตอร์ และชายหญิงคู่หนึ่ง 

“ตุ้มเม้ง.... เราเลิกกันเถอะ” 

(เสียงเพลง) 

 “เหตุผลควายๆ ที่คนเลิกกัน ไม่ใช่ฉันไม่ดี แต่เธอมีปาร์ตี้ใหม่ หัวใจที่เคยให้ ไส้ติ่งที่เคยคุ้น แสนละมุนแต่เธอก็มองข้ามไป.....” 

“ต้นอ้อไม่อยากแชร์กับเราแล้วเหรอ...” 

สาวน้อยเงียบสนิท ไม่ไหวติง หนุ่มร่างอ้วนมองตาน้ำตาเธอคลอเบ้า 

“ไม่ใช่ไม่อยาก... แต่ต้นอ้อ ต้นอ้อ...ฮือ ฮือ” 

พึ่บ ๆ ๆ ๆ เสียงคอปเตอร์บินเข้าใกล้มาทุกที ๆ สาวน้อยปาดน้ำตาก่อนโดดจับราวคอปเตอร์  พาร่างเธอไปจากดาดฟ้า

ผู้ชายหน้าลูกครึ่งที่เป็นคนขับหันมองต้นอ้อด้วยความเป็นห่วง ท่ามกลางฉากดวงอาทิตย์กำลังตกดิน อุลตร้าเซเว่นกำลังบินกลับดาว 

(เสียงโฆษกหนุ่ม) “ไม่อยากเป็นเหมือนตุ้มเม้ง ใช้โทรซิบ “โนเกรียน” ใกล้ชิด... สนิทสนม พิเศษด้วยระบบทิงนองนองชิพ นัดแชร์ที่ไหนก็หากันเจอ แม้เครื่องแลค เน็ตช้า ไม่อาจพรากความสัมพันธ์ให้ขาดกันได้ 

ซื้อวันนี้! ซิบฟรี 100 ช.ม หมดเขตวันลอยกระทงปีหน้า” 

“ต้นอ้อ!!! ชั้นจะรอวันเธอกลับมาน๊าาา...!!!” 

(ภาพระยะไกล เฮลิคอปเตอร์กับอุลตร้าเซเว่นประสานงากลางอากาศ ระเบิดดังสนั่น) 

โฆษณาตัวที่ 4 

ฉากแบ็คกราวน์สีชมพูลายหัวใจ ตับ ไต ลำไส้ ถุงน้ำดี เซียงจี๊ ฯลฯ 

“มีคนสงสัย ว่าทำไมน้องซินต้องใช้คาต้าอลูมิเนียม... ตราม้าลายพาดกลอน” 

“ก้อเพราะว่า” 

พูดจบ น้องซินกระชากคอเหยื่อออกมาจากข้างจอ แล้วก็ลงมือคว้านท้องอย่างโหดเหี้ยม... 

“คาต้าม้าลายพาดกลอนจับถนัดมือ!!!” 

 (ปี๊สสส!!! เสียงท้องแตก เลือดกระฉูด) 

“เพราะคาต้าม้าลายพาดกลอนคมกริบ!!!” 

 (แควสสส!! เสียงลำไส้ขาด เลือดพุ่งเปรอะหน้ากล้อง) 

“เพราะคาต้าม้าลายพาดกลอนมีสารอีเวอนอม กันเหยื่อดิ้น!!” (อ๊าคคค!!! เสียงเหยื่อร้องลั่น) 

“และที่สำคัญ!!” 

 (ปี๊สสสส!!! เสียงตับอ่อนถูกกระชากออกมาจากท้อง) 

“คาต้าม้าลายพาดกลอนรักษาความสด ไม่ทำให้เครื่องในเป็นบาดทะยัก” 

(อ๊าก... อึคคค แอ่กก..คค เสียงเหยื่อสิ้นลมหายใจ ตายอนาถคาที่) 

(ปั้นเสียงน่ารัก) “และนี่คือ เหตุผลที่น้องซินเลือกใช้ค่ะ แล้วคุณล่ะ ลองใช้รึยังคะ” 

(เสียงเพลงญี่ปุ่น เพิ่มความน่ารัก) “อะชิโกโดเต๊ะ!! มินามิโกเน๊ะ!! อาเตะน่อ!! จัมปุ้งโมโนงิ!!” 

ฉากปิดโฆษณา น้องซินทำท่าโนเนะ ยกคาต้าเปื้อนเลือดมาแนบที่แก้ม ยิ้มหวาน ปากยังคาบตับอ่อนห้อยต่องแต่ง..... หลับตาปี๋ข้างนึง

โฆษณาตัวที่ 5 

ฉากในห้องทำงานบนตึกสูงเสียดฟ้า หนุ่มนักธุรกิจยืนมองเหม่อออกไปนอกหน้าต่าง เห็นดวงอาทิตย์กำลังตกดิน ฝูงนกโผบิน และเฮลิคอปเตอร์ชนกับอุลตร้าเซเว่นระเบิดดังสนั่น.... 

“คุณเคยถามตัวเองไหม ว่าคุณเกิดมาเพื่อใคร....” 

“ฝูงนก เกิดมาเพื่อเติมสีสันให้กับท้องฟ้า” 

“ท้องฟ้า เกิดมาเพื่อให้ดวงอาทิตย์แผดแสงสว่าง” 

“ดวงอาทิตย์ เกิดมาเพื่อส่องแสงนำทางให้ฝูงนกบินกลับรัง” 

“ทุกอย่างเหมือนเกิดมาเพื่อกันและกัน” 

“แล้วตัวเรานี่ล่ะ เกิดมาเพื่อใคร....” 

(เสียงเลขาสาว) “เอ่อ ผู้จัดการค่ะ” ชายหนุ่มหันมาตามเสียงเรียก แต่สีหน้ายังเหม่อลอย 

“ของที่สั่งได้แล้วค่ะ” 

“โอวว ใช่แล้ว!! ผมเกิดมาเพื่อสิ่งนี้!!” เมื่อสายตาจับจ้องไปที่สิ่งนั้น ชายหนุ่มตาลุกวาวทันที 

“กางเกงในลายโพริ่ง!! สีสันสดใส ใส่แล้วไม่เสียชาติเกิด มีหลากสีให้เลือกสรรค์ มีหลากสีสันให้เลือกใส่” 

(ดนตรีญี่ปุ่นน่ารักบรรเลง.... ชายหนุ่มรีบถอดเสื้อผ้าแล้วใส่สินค้าอวดกล้องทันที) 

(ยิ้ม) “ฮี่... หาซื้อได้แล้ววันนี้ ตามร้านสะดวกซื้อทั่วไป!!” 

(เสียงเลขาสาว) “เอ่อ ผู้จัดการคะ หนูขอลาออกค่ะ” 

โฆษณาตัวที่ 6 

“กรี๊งงงง....!!!” 

 ฉากในห้องนอน เด็กผู้ชายรีบกุลีกุจอลุกขึ้นอย่างรีบร้อน ก่อนทำกิจกรรมในห้องน้ำต่ออย่างรวดเร็ว ล้างหน้า แปรงฟัน ขัดส้วม... 

“ทานข้าวได้แล้วลูก เดี๋ยวไปเรียนสาย...” 

 ตัดภาพมาข้างล่าง คุณแม่เตรียมขนมปังกับไข่ดาวไว้ให้ 

(เสียงโฆษก) “มื้อเช้า เป็นมื้อที่เร่งด่วน สารอาหารที่ได้จากอาหารเช้า คุณมั่นใจแค่ไหนว่าบุตรหลานของท่านจะได้รับสารอาหารครบถ้วน...” 

“ดิ๊กกี้โปรดักซ์ขอเสนอ อาหารเด็กวัยเจริญพันธุ์ เพชรดีกรี!!” 

“ครบถ้วนด้วยสารอาหาร 5 หมู่ เพชรดีกรีทุกชิ้นมีโปรตีนในปริมาณที่ร่างกายเด็กต้องการ และคาร์โบไฮเดรตชนิดพร้อมเผาผลาญ รวมถึงวิตามินเกลือแร่อีก 1,576 ชนิด บุตรหลานของท่านจะร่าเริงแจ่มใส มีกำลังวังชา พร้อมผจญภัยในโลกกว้าง ไม่หวั่นแม้วันมามาก..” 

(ภาพเด็กน้อยกำลังรับประทานอาหารอย่างเอร็ดอร่อย....) 

“หาซื้อได้แล้ววันนี้ ตามห้างสรรพสินค้าทั่วไป” 

“แฮ่ๆ...” ภาพสุดท้าย เด็กน้อยวิ่ง 4 ขา หน้าตารื่นเริงออกจากบ้านไปโรงเรียน

โฆษณาตัวที่ 7 

(ดนตรีจังหวะฮิปฮอพบรรเลง.... พรีเซนเตอร์โพริ่ง 3 ตัวออกมาเต้นเข้าจังหวะ) 

“โย่ว... โย่ว... โย่ว... วอดเสมียน!! เอ้า การ์ดดีมีชาติตระกูล!! การ์ดดีมีชาติตระกูล!! รีบซื้อใช้ก่อนจะหายสาบสูญ!! ซื้อใช้ก่อนจะหายสาบสูญ!! สินค้านักสู้ผู้มีบุญ!! สินค้านักสู้มีบุญ!! ไม่มีบุญก็ไม่ได้ใส่!! 

ทั้งชีวิตหนึ่งครั้ง!! ขอเพียงมีสักครั้ง!! ให้ได้เพิ่มพลัง... กับเกราะอันใหม่!! เพียงหยิบการ์ดโพริ่งผสมมันเข้าไป!! เกราะเปล่งประกายสดใส!! พลังใหม่บังเกิดไฉไล!! น้ำตาแทบไหล!! ก้นลึกหัวใจซาบซ่า!! อยากจะกู่บอกโลกว่า... จ๊า มาจ๊ะทิงจา ผมเป็นเยลลี่ผู้กล้า นำพาเซิฟเวอร์ เจริญรุ่งเรือง... 

(ท่อนฮุค) เอ้า!! การ์ดดีมีชาติตระกูล!! การ์ดดีมีชาติตระกูล!! รีบซื้อใช้ก่อนจะหายสาบสูญ!! ซื้อใช้ก่อนจะหายสาบสูญ!! สินค้านักสู้ผู้มีบุญ!! สินค้านักสู้มีบุญ!! ไม่มีบุญก็ไม่ได้ใส่!! โย่ว... โย่ว... โย่ว 

(ท่อนแร็พอังกฤษ) เอฟรี่บอดี้!! ฮาวอาร์ยูทูเดย์!! แอมฟรายแต๊งกริ้ว!! แอนยู๊!! ไอโกทูสคูลบายบัส!! กู๊ดบายทิชเชอร์!!” (เสียงเพลงค่อยๆ เฟดเบาลง โพริ่ง 3 ตัวพูดโฆษณาพร้อมกัน) 

“การ์ดโพริ่ง!! การ์ดที่เด็กแนวเลือกใช้” 

(เสียงโฆษก) “ซื้อวันนี้อิ่มบุญกุศล รายได้ส่วนหนึ่งจะนำไปเป็นทุนเลี้ยงอาหารสมาคมเกรียนกรุ๊ป” 

โฆษณาตัวที่ 8 

“หนึ่งล้านเหตุผล... ที่ทำให้ครีมขมิ้น ด.ร โจนาธาน มียอดขายสูงกว่าครีมทาผิวทั่วไป จนยึดยอดขายเป็นอันดับหนึ่งมาหลายภพชาติ” 

ภาพตัดมาเป็นคำสัมภาษณ์สาวๆ ผู้ใช้ 

คนแรก นักธุรกิจสาว 

“ปูเป้ชอบที่เนื้อครีมค่ะ ใช้แล้วมันลื่นผิว รู้สึกได้เลยว่าผิวชุ่มชื้นขึ้น เหมือนมีเมือกไหลตลอดเวลา” 

คนที่ 2 นักศึกษาสาวผมสั้น 

“ทีแรกก็ไม่เชื่อ เพราะจุ๊บแจงเป็นคนผิวกร้านโลก แต่พอได้ลองใช้ ก็หลงรัก ด.ร โจนาธาน ทันทีเลยค่ะ” 

คนที่ 3 สาวเปรี้ยวเซ็กซี่ 

“อีใบเฟิร์นมันบอกให้ลองใช้ ปกติทุเรียนไม่ถูกกับของแบบนี้อยู่แล้ว ใช้แล้วคัน ปวดแสบปวดร้อนเหมือนโดนของ แต่กระปุกนี้ไม่ใช่เลย มันได้ใจมากๆ ครีมของ ด.ร มิคาเอล เขาดีจริงๆ 

หา.... อะไรนะ ด.ร โจนาธานเหรอ อ้าว คนละกระปุกกันนี่หว่า” 

คนที่ 4 เด็กผู้หญิงถักเปียน่ารัก 

“หนูชอบค่ะ!! อร่อย ทาขนมปังกินบ่อย ขี้แตกทุกวันเลยค่ะ” 

คนที่ 5 คุณป้างุงิ 

“นี่พ่อหนุ่ม... ป้าเพิ่งรู้นะ ว่ามันเอามาผสมแป้งทอดกล้วยได้ สุดยิดจริงๆ ขอบอก” 

“นี่แค่ส่วนหนึ่งเท่านั้น ที่เหลือต้องรอคุณมาพิสูจน์เอง” 

(ภาพสินค้า) “ครีมขมิ้น ด.ร โจนาธาน คุณล่ะ ลองรึยัง” 

=========================================

หมดช่วงโฆษณา ฉบับหน้าขอเชิญท่านผู้อ่านกลับสู่รายการปกติครับ 

ROซอกหลืบ ตอน คุณคลั่งซอกหลืบแค่ไหน

(ต้นฉบับปี 2548)

ก็แค่อยากรู้ว่า คุณคลั่งไคล้ “ซอกหลืบ” แค่ไหน


ถ้าพูดถึง “ซอกหลืบ” คอลัมน์ที่สิงสถิตอยู่ท้ายๆ เล่ม เขียนโดยนักเขียนหนุ่มที่ว่ากันว่า เป็นคอลัมน์นิสม์ที่หน้าตาหล่อที่สุดในโลก 

ถ้าครั้งหนึ่งในชีวิตคุณเคยจับ Roclub ขึ้นมาอ่าน ไม่ว่าจะด้วยตั้งใจหรือถูกใครบังคับก็ตาม ก็น่าจะเป็นที่จดจำได้บ้าง กับคอลัมน์ที่มีหน้าที่สร้างความสนุกสนาน เสียงหัวเราะ แม้หลังๆ จะเปลี่ยนเป็นเสียงถอนหายใจบ้าง แต่นี่ก็เป็นคอลัมน์ที่ยืนยงคงกระพันมาหลายปี 

คนเขียนอยากจะร้องไห้ เขียนมานานขนาดนี้ แฟนคลับทำไมถึงไม่มี ช่างน่าน้อยใจ ว่าแล้วก็ทิ้งตัวลงกัดปลายผ้าห่มกระซิกๆ เปิดเพลงน้องพลับบิวท์อารมณ์ ความคิดเดินต่อ ห... หรือว่าเขาอ่านแค่ผ่านๆ ฮาแล้วก็ทิ้งขว้าง เหมือนดอกไม้ริมทาง โอ ไม่ ว่าแล้วก็ทิ้งตัวลงไปซบพื้น น้ำตาไหลซิกๆ อีกครั้ง 

ผู้อ่านเริ่มรำคาญแล้ว มันจะกระแดะอะไรนักหนา เข้าเรื่องเลยดีกว่ามั้ย


วันนี้ก็ไม่มีอะไรมาก ก็แค่อยากเช็คเรทติ้งเฉยๆ อยากรู้ว่าคอลัมน์เรามีแฟนพันธุ์แท้กะเขาหรือเปล่า อ่ะนะ แบบว่าเช็คอ่ะ แม้ความหวังจะดูริบหรี่ก็ตาม 

ใครเปิดผ่านมาแล้วไม่ทำขอให้บ้านไฟไหม้ ใครที่ทำไปครึ่งนึงแล้วเลิก ขอให้บ้านข้างๆ ไฟไหม้ แล้วลามมาหาบ้านแก 

ไม่อยากแช่งชักหักกระดูกกัน เอาเป็นว่ากราบแทบตาตุ่ม ช่วยทำกันหน่อยค๊าบ ถือว่าช่วยเหลือกัน อยากรู้เฉยๆ ว่าความคลั่งไคล้ที่คุณมีให้กับคอลัมน์นี้น่ะ มากมายขนาดไหน 

แต่ถ้าทำแล้วไม่ชอบก็ไม่เป็นไร ผมทำใจไว้แล้ว ผมมันคนจิตใจเข้มแข็ง ผมรับได้ ก็แค่ทิ้งตัวลงไปซบพื้น ร้องไห้ซิกๆ แล้วก็ดึงปลายผ้าห่มมากัด เท่านั้นเอง



1. ใครเป็นคนชักนำให้คุณมาอ่านซอกหลืบ

ก. เพื่อน
ข. มากกว่าเพื่อน แต่ไม่ใช่แฟน
ค. ยามหน้าหมู่บ้าน
ง. อับดุล



2. วันไหนไม่ได้อ่านซอกหลืบ คุณจะ....

ก. เฉยๆ บ้านก็ไม่ได้ไฟไหม้
ข. ต้องหามาอ่านให้ได้
ค. รู้สึกเหมือนคนพิการ
ง. เจ็บไส้ติ่ง



3. คุณใช้เวลาเท่าไหร่ ในการอ่านคอลัมน์ซอกหลืบ

ก. 15 วินาที
ข. 15 นาที
ค. 15 วัน
ง. 15 ปี



4. มนัส กัดเคลือบพิษ เขาคือใคร

ก. เด็กเกรียน
ข. แฟนพันธุ์แท้แรคนาร็อค
ค. จักรพรรดิ์ร้านลุง
ง. ไอ้เชื้อโรค ไอ้สิ่งปฏิกูลชะมะดุ่มกรุมกรุ๊ย



5. ถ้าคุณเจอไนท์หนุ่มตัวเป็นๆ คุณจะ

ก. ขอลายเซ็น
ข. ขอหอมแก้ม
ค. ขอยืมเงิน
ง. ขอแต่งงาน



6. คุณอยากให้คอลัมน์ซอกหลืบมีกี่หน้า

ก. 2 หน้าก็พอแล้ว
ข. 4 หน้าไปเลย จะได้อ่านเต็มอิ่ม
ค. 10 หน้าสิ เอาให้อ๊วกไปข้างนึง
ง. เหลือหน้าเดียวเหอะ ประหยัดทรัพยากรกระดาษ



7. ถ้ามีโอกาสได้เป็นตัวละครในซอกหลืบ คุณอยากเป็นอะไร

ก. สามีป้างุงิ
ข. เพื่อนร่วมแก๊งค์ยัยส้มปี๊ด
ค. ลูกสมุนเกรียนกรุ๊ป
ง. เหยื่อของน้องซิน



8. ตัวละครที่คุณชอบที่สุดในคอลัมน์

ก. นายบัณฑิต เจ้าของรางวัลเยาวชนดีเด่น
ข. ส้มปี๊ดสิจ๊ะ น่ารัก งุงิ สดใส
ค. โพริ่งสุรเดช เนื้อนุ่ม เคี้ยวอร่อย
ง. แขนเหล็ก บ้านซอกหลืบ



9. คุณซื้ออ่าน Ro Variety จากที่ไหน

ก. จากบูธขายหนังสือ
ข. ร้านหนังสือทั่วไป
ค. แผงหนังสือตลาดนัด
ง. เห็นมีคนเอาไปกั้นน้ำท่วมอยู่หลังบ้าน



10. ประโยคใดที่คุณจำได้แม่นที่สุด

ก. หนูจะกลืนหมากฝรั่งฆ่าตัวตาย
ข. คุณปันยานี่เป็นที่พึ่งให้ผมได้จริงๆ
ค. พี่ไนท์ไม่ต้องให้ไอ้นี่เล่นเกมแล้วค่ะ เอาของรางวัลมาให้หนูเลยดีกว่า
ง. แฮ่...กินตับ กินตาบ..บบ



11. คำถามที่คุณอยากถามกับคุณปันยา

ก. สกิลแมคนั่มเบรค อัพเท่าไหร่ดีครับ
ข. สกิลแมคนั่มเบรค เป็นธาตุอะไรครับ
ค. สกิลแมคนั่มเบรค เป็นของอาชีพอะไรครับ
ง. สกิลแมคนั่มเบรค กินได้รึเปล่าครับ



12. ซอกหลืบตอนใด ที่คุณอ่านมากที่สุด

ก. สัมภาษณ์น้องมนัส
ข. นิทานแอสซาซินเดอเรลล่า
ค. ซอกหลืบ บราเธอร์
ง. หลืบโน๊ต



13. ข้อใดถูกต้อง

ก. กิลด์แม่มดน้อยโดเรมี หัวหน้ากิลด์ชื่อสุกัญญา
ข. อังโกะเป็นกิ๊กของส้มปี๊ด
ค. ดรอปศุภโชคขอบเขียนไดอารี่
ง. ไนท์หนุ่มเป็นฝาแฝดของบีม ดีทูบี



14. ถ้าจู่ๆ Roclub ฉบับที่คุณอ่านไม่มีคอลัมน์ซอกหลืบ คุณจะ.....

ก. ฟ้องมูลนิธิปวีนา
ข. วางระเบิดบริษัท ฟิวเจอร์ เกมเมอร์
ค. ร้องไห้เป็นเผาเต่า
ง. ร้องไห้เป็นเผาตะพาบน้ำ



15. มนัส กัดเคลือบพิษ ชื่อในเกมชื่อ....!!

ก. วิสาจ
ข. วิสาจ!!!
ค. วิสาจจ...จจ...จจจ!!!
ง. วิสาจจจจ....จจจ..จจจจ....จจจจ!!!!! โว้วว เย้!!! ว้อยย!! 

*************************************

คะแนน

ข้อ 1 (ก.4 ข.3 ค.2 ง.1)

ข้อ 2 (ก.1 ข.3 ค.4 ง.2)

ข้อ 3 (ก.1 ข.4 ค.3 ง.2)

ข้อ 4 (ก.1 ข.2 ค.3 ง.4)

ข้อ 5 (ก.3 ข.2 ค.1 ง.4)

ข้อ 6 (ก.2 ข.3 ค.4 ง.1)

ข้อ 7 (ก.4 ข.3 ค.2 ง.1)

ข้อ 8 (ก.2 ข.3 ค.4 ง.1)

ข้อ 9 (ก.4 ข.3 ค.2 ง.1)

ข้อ 10 (ก.3 ข.2 ค.4 ง.1)

ข้อ 11 (ก.2 ข.3 ค.1 ง.4)

ข้อ 12 (ก.1 ข.2 ค.3 ง.4)

ข้อ 13 (ก.4 ข.3 ค.2 ง.1)

ข้อ 14 (ก.2 ข.3 ค.4 ง.1)

ข้อ 15 (ก.1 ข.2 ค.3 ง.4)

*************************************


15 - 19 คะแนน

โฮ.... ไม่ นี่มันอะไรกัน ไม่จริงใช่ไหม ท... ทำไม ฮือ อึ๊ก ฟรืดด.. (เสียงสูดน้ำมูก) ทำไมผลตรวจถึงออกมาแบบนี้ ทั้งๆ ที่ผมทุ่มเทเขียนคอลัมน์ให้คุณจนหมดหัวใจ โกหกใช่ไหม.... บอกผมมาซี่ว่ามันไม่จริง มันเป็นเรื่องโกหก ฮือ.... หรือว่าคุณไม่มีใจให้ผมแล้ว คอลัมน์อื่นมันดีกว่าผมตรงไหน ใช่ ใช่สิ ผมมันต่ำต้อย ผมมันไม่ได้อยู่หน้าสี ต่อให้เขียนฮาแค่ไหนคุณก็ไม่สนใจผมหรอก ผมมันบ้าเอง บ้าที่รักคนอ่านมากเกินไป ไปเถอะ.... ไปตามทาง ตามหน้ากระดาษที่คุณเลือกไว้เถอะ แต่อยากให้จำไว้ ถึงแม้คุณจะไม่ชอบผม ผมก็ยังรักคุณ..... อุ อ๊วกกกก 

 (ไม่ไหวแล้ว ว่าแล้วก็ทิ้งตัวลงไปซบพื้น หาปลายผ้าห่มมากัดตามฟอร์ม)



20 – 47 คะแนน

อยู่ในระดับปานกลาง ยังเรียกว่าคลั่งไคล้ไม่ได้ แต่ก็ใกล้เคียง หรือเรียกว่าชอบในระดับหนึ่ง ไม่ออกนอกหน้าจนเกินงาม แน่นอนเวลาหัวเราะคุณจะป้องปากเหมือนผู้ดีมีมารยาท 

คุณอ่านคอลัมน์นี้เพื่อคลายเครียด หรือไม่ได้เครียดคุณก็อ่านได้ อ่านยามว่าง วันไหนไม่ได้อ่านก็ไม่ตาย อาจมีอาละวาดพังข้าวของเล็กน้อย เอาเป็นว่าคุณก็ติดคอลัมน์นี้ในระดับนึงก็แล้วกัน ชอบในระดับปานกลางไม่เป็นไร แต่ขอให้ชอบนานๆ ตราบชั่วกัลป์ปาวสาน นิรันดร ทิงนองนอย ก็แล้วกัน ได้แค่นี้คนเขียนอย่างผมก็ชื่นใจจนไม่รู้จะพูดยังไงแล้ว



48 – 60 คะแนน

โห... พระเจ้าจอร์จที่ 14 มันยอดมาก 

ความชอบที่คุณมีให้ซอกหลืบมันทะลุหลักไปแล้ว มันเป็นความคลั่งไคล้อย่างแท้จริง แม้ผมจะรู้ว่ามีคนหลุดมาตรวจตรงนี้น้อยมากก็เหอะ เช็ดน้ำตาก่อน มันเป็นน้ำตาแห่งความปลื้มปิติ จะบอกว่าคุณมีรสนิยมที่ดีมาก ไม่เสียทีที่ตอนเขียนคอลัมน์ลงของไว้เยอะ อุตส่าห์บอกให้โรงพิมพ์ใช้หมึกพิมพ์ปลุกเสกวัดพระกุมารชาลี 

ผมเชื่อเลยว่าไม่มีวันไหนที่คุณไม่ได้อ่านซอกหลืบ ประมาณว่าลืมใส่กางเกงในได้ แต่ให้ลืมอ่านซอกหลืบไม่ได้ เพราะสำหรับคุณแล้วมันสำคัญมาก ประหนึ่งอวัยวะชิ้นที่ 33 เป็นดั่งลมหายใจ หากจักรวาลขาดดวงอาทิตย์ไม่ได้ฉันใด คุณก็ขาดซอกหลืบไม่ได้ฉันนั้น 

ในฐานะคนเขียนผมไม่รู้จะแสดงความคุณยังไงให้มากกว่านี้แล้ว เอาเป็นว่าผมจะเขียนซอกหลืบเพื่อโลก เพื่อจักรวาลต่อไป 

ถึงอนาคตจะไม่มีใครอ่าน ไม่เป็นไร เราเขียนมานั่งอ่านกัน 2 คนก็ได้  โอ้ว  เย้ !!!

เกรียนกรึ่มกรึ่ม ตอน ตาชั้นแร้ว เกมเศรษฐี

(ต้นฉบับปี 2557)

                

สร้างแลนม๊ากกก...... 

บ่องตงครับว่าช่วงอาทิตย์ 2 อาทิตย์นี้ เสียงใส ๆ ตอแหล ๆ ของนางผู้หญิงคนนี้หลอกหลอนผมมาก

จำได้เคยเขียนบอกไปเมื่อตอนเขียนเรื่องเกมมือถือแล้วครับว่า เกมที่กำลังจะครองโลกตอนนี้ก็คือเกมบนมือถือนี่แหละ เพราะด้วยสาเหตุง่าย ๆ เลยครับว่า มันอยู่กับคุณตลอดเวลา ไม่ว่าจะกินขี้ปี้นอน  มันจะเข้าถึงทุกคนได้อย่างง่ายมาก 

ไม่เชื่อดูคุกกี้รันก็ได้ คิดดู  ขนาดอาม่าผมยังเล่นเลย คะแนนเยอะกว่าผมด้วย เกมที่ดึงคนแก่หงำเหงือก แอนตี้เกม หัวโบราณเข้ามาร่วมระบบนิเวศน์ได้ ผมว่าไม่ธรรมดา มันต้องมีของ 

และตอนนี้ ผมเจอเกมที่มีของยิ่งกว่าแล้ว เพราะมันดึงให้คนที่แอนตี้เกมมือถือจัด ๆ เกลียดจัด ๆ เพราะรำคาญคำเชิญชวนที่ส่งมา  ไม่รู้จักจบสิ้น  เรียกว่าขึ้นสเตตัสด่ากันไปถึงโคตรเหง้าคนผลิตเกมเลยทีเดียว 

คนแบบนี้แหละครับ  ที่วันนี้โดนของมาเล่นเกมๆ นึงอย่างงอมแงม 

เกมเศรษฐีมั้ยสาดดด.......!! 

มันคือเกมเศรษฐี เอาแค่น้องที่สนิทกับผมเนี่ย ตอนนี้เห็นกลับมากลืนน้ำลายตัวเองเล่นอย่างเอาเป็นเอาตาย ทุกวันนี้แทบแดกใบโครเวอร์แทนข้าวอยู่แล้ว ทั้งที่เมื่อก่อนมึงเกลียดคุกกี้รัน  ยังกะตัวคุกกี้มันไปขี้ใส่ตู้กับข้าวที่บ้าน เคยไลน์มาด่าผมเลยนะตอนที่ส่งข้อความคุกกี้ไปให้มัน 

“พี่คะหนูไม่เล่นนะคะ ไม่ชอบค่ะ เกลียดพวกเกมมือถือมากๆ รำคาญ!!” 

ทุกวันนี้บอกผมทุกวันครับ ว่าหนูรวยเกินหน้าเกินตาคุณไปแล้วนะ จะปล่อยให้เป็นอย่างนั้นหรือ?? 

อืม... กูก็คงปล่อยอ่ะครับ กูไม่ได้โดนของอย่างมึง 

สลับกับบอกว่า..... 

ส่งใบโครเวอร์มาให้ โอกาสรวยมาถึงแร้ววว!!!?? 

รวยแต่เขือน่ะสิ ถ้าอยากให้กูรวย มึงโอนเงินมาให้ดีกว่ามั้ย 

เฮ่ย ผมว่าเกมนี้ไม่ธรรมดา ยิ่งกว่าไม่ธรรมดา เพราะตอนนี้ปรากฏการณ์ สร้างแลนด์มาร์กกำลังฟีเวอร์ทั่วประเทศไทย 

จะว่าไปถ้าไม่นับเด็กยุคนี้ ยุคที่เกิดมาก็สไลด์มือถือแทปเลทกัน พวกเด็กหนวด ๆ ทั้งหลายน่าจะรู้จักเกมเศรษฐีมาก่อนในฐานะเกมกระดาษ หรือเกมตารางอะไรประมาณนั้น 

นึกภาพจำกันได้มั้ยครับ ลูกเต๋าจริงๆ 2 ลูก เงินปลอมเป็นปึก ๆ แบบจำลองรูปบ้าน  รูปตึก และก็กระดานตารางพับอันใหญ่ ๆ 

เวลากางเล่นดูไกลๆ โคตรเหมือนการพนันอย่างที่สุด แต่สารวัตรนักเรียนก็ไม่เคยไปเตือน  มัวแต่ไปจับไอ้พวกเล่นการ์ดยูกิ 

คือตั้งแต่เด็กแระ  เล่นไปผมก็สงสัยไป  ว่าทำไมถึงตั้งชื่อว่าเกมเศรษฐี 

มันเศรษฐีตรงไหนวะ คือตอนนี้มาเขียนถึง  แม่งจำอารมณ์ความเป็นเศรษฐีไม่ได้เลย  จำได้แต่  อ้าวว!!! ตรงนี้ของกู จ่ายมา!!! 

อ้าวติดเกาะหยุดเดิน!!! 

อ้าวว!!! ตรงนี้ของกู จ่ายมา!!!  อีกแล้ว

แทบจะเปลี่ยนชื่อให้ใหม่เป็นเกมกระยาจก เป็นเกมที่ทำให้เข้าใจความรู้สึกเวลาเสียค่าโง่เป็นเงินทองมากที่สุด  นี่ขนาดเงินปลอมนะเนี่ย  คนที่ดวงดีคงไม่เข้าใจ 

แต่อดีตกาลของเกมเศรษฐีนั้น อย่าหวังว่าจะได้เห็นได้ทั่วไปตามโรงเรียน หรือเล่นตามร้านแล้วมีคนมามุงดูทั่วไปเลยครับ

มันเป็นเกมที่เล่นแบบเงียบ ๆ เป็นตัวเลือกท้าย ๆ ของการละเล่นวัยเด็กทั้งมวล อารมณ์คือไม่รู้จะเล่นอะไรแล้วจริง ๆ

ที่เลวร้ายที่สุด บางคนเอากระดานมาคว่ำ แล้วเอาด้านหลังเป็นสังเวียนดีดตุ๊กตุ่น เอาไอ้บ้านจำลองอันเล็ก ๆ เป็นฉากต่อสู้ เรียกว่าคนผลิตเกมเห็นแล้วน้ำตาแทบไหลเป็นโลหิต 

ผมว่าสำหรับเด็กนะ ลุคเกมเศรษฐีมันดูซีเรียสอ่ะ ซึ่งเด็กหลายคนไม่ถูกโรคอยู่แล้ว รูปแบบเกมดูไม่แฟนตาซี  บางคนเห็นผ่าน ๆ รู้สึกเลยว่าแม่งคงเล่นยากอ่ะ  โห  มีโฉนดให้อ่านบ้าบออะไรเยอะแยะ ไม่ได้ดึงดูดให้อยากเล่นเลย  ผมยังเด็กเกินกว่าจะเข้าใจ

แต่ ณ บัดเดี๋ยวนี้ครับ เจ้าเกมเศรษฐีที่เราคุ้นเคยมันกลับมาแล้ว กลับมาพร้อมกับความอลังการงานชวนเล่น!!! (จริงๆ ก่อนหน้านั้นก็เคยเห็นเป็นเกมออนไลน์แล้ว) 

อลังการงานชวนเล่น!!! ก็แน่นอนครับ ลงได้ตกอยู่ในน้ำมือไลน์เมื่อไหร่ ก่อเกิดกระแสเข้าขั้นปัญหาสังคมแน่นอน 

แรก ๆ ผมก็โคตรเกลียดอ่ะ โอ้โห มึงจะส่งข้อความอะไรนักหนา สนิทกันก็ไม่ใช่ หลัง ๆ ถึงได้รู้ว่า ไม่ยาก มันไม่ได้แย่ขนาดนั้น เราสามารถแก้ปัญหาได้  ด้วยการทำใจให้ชินกับมันนั่นเอง ทุ้ย 

ซึ่งหลังจากที่ผมลองเล่นเกมเศรษฐีฉบับไลน์ดูแล้ว เพียงไม่กี่วัน ผมก็ได้เพิ่มลิสม์มันลงไปในเกมที่เล่นแล้วไม่รุ่งอีกเกม ต่อจากคุกกี้รันทันที 

และผมก็ได้ค้นพบตัวเองแล้วว่า ผมเป็นคนที่มีความสามารถในการเข้าหาเกาะร้างได้อย่างดีเยี่ยม!!! 

ติดแม่งทุกตา!!! ใครเล่นรอบแรก ๆ จะเข้าใจฟิลว่ามันอยากเควี้ยงมือถือลงพื้นแค่ไหน  ถ้าติดเกาะตาหลัง ๆ จะไม่ว่าเลย ไอ้นี่เริ่มเกมปั๊บ ทอยลูกเต๋าพาตัวเองไปพักผ่อนทันที กว่าจะออกมาได้ คนอื่นเค้าซื้อที่สร้างตึกกันเต็มตารางหมดแล้ว

ผ่านไปรอบนึง เข้ารอบที่ 2 ยังไม่ทันซื้ออะไร วิ่งเข้าเกาะอีกแล้ว นี่มันเทพติดเกาะชัด ๆ แอบหวังลึก ๆ ว่าถ้าเข้ารอบที่ 3 แล้วกูยังเข้าไปติดได้อีก มึงให้กูซื้อเกาะเถอะ หรือไม่ก็ให้กูชนะเกมนี้ไปเลยก็ได้ แบบทำทริปเปิ้ลติดเกาะอ่ะ ให้รู้สึกดีบ้างอะไรบ้าง 

สำหรับผมถือว่าติดเกาะเป็นวาระแห่งชาติเลยนะ และผมก็พอเห็นในเว็บบอร์ดมาบ้าง มีคนร่วมชะตากรรมเดียวกับผมก็ไม่ใช่น้อย ๆ 

ส่วนใหญ่คนไทยขี้งอนง่ายครับ ซวยแบบนี้ไม่รู้จะโวยกับใคร เลยทำได้แค่ลบเกม บล็อกเพื่อน พร้อมกับประกาศศัตรูกับเกมนี้ไปเลย เรียกว่าถ้าเล่นไม่รุ่ง ก็มุ่งเป็นศัตรูกันเลยดีกว่า 

ณ ตอนนี้ผมก็ทำได้แค่มองเพื่อนๆ ในตารางตาปริบ ๆ อืม พวกมึงคงมีความสุขมากสินะ ซึ่งถ้าใครหัวอกเดียวกับผมนะ ประมาณว่าเป็นประเภทเฮงซวยเรื่องดวงจริง ๆ สิ่งที่เราทำได้ก็ก้มหน้าก้มตาเล่นต่อไปครับ เหมือนซื้อหวยอ่ะ สักวันมันต้องมีวันที่เป็นของเรา เพราะเกมนี้ใช้ความหมกมุ่นเล่นกับดวงล้วน ๆ บทวันไหนจะชนะ รูปเกมชั่วแค่ไหนก็พลิกกลับมาชนะได้ 

จากประสบการณ์ที่เคยชนะมาแล้ว รูปเกมเหี้ยมาก ติดเกาะไป 3 รอบ ทั้งกู้เงิน ทั้งขายเมือง ดีนะเกมทำได้แค่แสดงอีโมชั่น ถ้าพิมพ์ข้อความได้คงท้าต่อยตรงห้าแยกลาดพร้าวแล้ว 

เป็นการเล่นที่อนาถสุด ๆ ไป ๆ มา ๆ อีกฝั่งเสี่ยงดวงเสียเงินเรื่อย ๆ แล้วเสือกมาตกที่แพงสุดเรา ชนะเฉยเลย ชนะแบบงง ๆ 

ทุกวันนี้ผมก็ยังแวะไปเล่นบ้างอะไรบ้างนะครับ ยังไม่ถึงกับงอนลบเกมทิ้งไปเลย แค่เกือบ ๆ จะลบเท่านั้นเอง 

คะแนนตอนนี้ก็โดนหักจนไม่มีจะหักแล้ว แค่กูแพ้ดวงก็เฟลจะตายห่า ยังมาหักคะแนนกูอีก มึงควรจะเพิ่มคะแนนสงสารให้ด้วยซ้ำ จะได้มีกำลังใจเล่นบ้างอะไรบ้างโว้ย 

เพื่อนหลายคนเมื่อวานคะแนนยังเท่า ๆ กันอยู่เลย ผ่านไปคืนเดียวคะแนนพุ่งมาจากไหนก็ไม่รู้ตั้งหลายหมื่น  

เห็นแล้วแบบ.....เอิ่ม.... กูนอยด์อ่ะ สั้น ๆ เลย 

ล่าสุดนี่แทบบ้าคลั่ง อาม่าส่งข้อความมาบอกว่า แกรวยเกินหน้าเกินตาคุณไปแล้วนะ จะปล่อยให้เป็นอย่างนั้นหรือ 

ว๊ากกกกก 

ทำไมกูกากอยู่คนเดียวฟะเนี่ยยย  หรือดวงจะไม่ถูกโฉลกกับเกมมือถือ  ปัทโธ่ว้อยยยย