วันศุกร์ที่ 15 มกราคม พ.ศ. 2559

เกรียนกรึ่มกรึ่ม ตอน อุปสรรคของหมู่เฮา


(ต้นฉบับปี 2557)


นักปราชญ์ลูกครึ่งชาวจีน-บรูไน ท่านหนึ่งกล่าวไว้ว่า



“ไม่ว่าการที่เราจะทำอัลไลนั้น ไม่มีเส้นทางใดโรยด้วยกลีบกุหลาบ และก็ไม่มีเส้นทางใดโรยด้วยอัลมอนด์ เคลือบช็อคโกแลต ท็อปปิ้งคาลาเมล เช่นกัน 


 อืม.... มึงไม่สั่งชีสเค้กมาด้วยเลยล่ะ”


สรุปง่ายๆ หลังจากอธิบายไม่รู้เรื่องไปเมื่อกี้ละกันว่า อุปสรรคมีอยู่ทุกวัน ไม่ว่าเราจะทำอะไรก็ตาม แต่ ณ จุด จุด นี้นะคะ พวกเราคือเด็กเล่นเกมอันสุดหล่อ เท่ เฟี้ยว เยี่ยวไกล หัวใจเกรียน 


อุปสรรคของพวกเรามันคืออะไร พวกเราต้องต่อสู้กับอะไร วันนี้ เราสรุปมาให้ดูกัน ว่าเส้นทางสู่ว่าที่ร้อยตรีเกมเมอร์นั้น มันไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบจริงๆ และก็ไม่ได้โรยด้วยอัลมอนด์ เคลือบช็อคโกแลต ท็อปปิ้งคาลาเมล..... พอ พอ 

มึงไปสั่งเฟรบเป้มาแก้วนึง เอาชีสเค้กมาแกล้มด้วยนะ เกริ่นได้เปลืองตัวหนังสือชิบหาย...... นักเขียนสายไหนวะเนี่ย

**********************************************

การเรียน

เป็นสิ่งที่ได้รับการยอมรับจากทุกสำนักแล้วว่า การเรียนนี่แหละเป็นศัตรูสำคัญที่สุดของการเล่นเกม ถ้าไม่มีการเรียน พวกเราก็ได้เล่นกันทั้งวันแล้วจริงไหม


เฮ้ย ไม่ได้ เดี๋ยวโตขึ้นเป็นคนโง่ งั้นครึ่งทาง เรียนชั่วโมงนึง เล่นเกมชั่วโมงนึง โอ้ย แบบนี้แฮปปี้ เด็กไทยรักโรงเรียนตายห่าเลย 

พูดถึงเรื่องเรียน ปกติว่าเรียนเยอะแล้วนะ บางคนยังไม่จบ ซวยซ้ำซ้อนไปถึงวันหยุด โดนให้มาเรียนพิเศษ ไม่ต้องมองไหนไกล ผมนี่แหละ เรียนพิเศษทั้งเย็นและวันหยุด ยังดีนะไม่มีวันนักขัตฤกษ์ด้วย 

คนมันอยากเล่นเกม เรียนเยอะแล้วเกรดมันดีขึ้นมั้ย แม่งก็เท่าเดิม ถ้างั้นก็ไม่ต้องเรียน ปรากฏว่าเกรดเหี้ยกว่าเดิมอีก สรุปคือเรียนเพื่อทรงตัวไว้ละกัน...... โห คนอะไรสมองมันจะขี้เลื่อยได้ขนาดนั้น



แฟน

แฟนแปลว่าพัดลม..... โอเค แล้วพัดลมมันเป็นอุปสรรคการเล่นเกมตรงไหน..... 


ไม่ใช่ละ จะให้เอาพัดลมไปขวางหน้าทีวีรึไง แฟนก็คือคนรักนี่แหละ เคยเห็นพวกอัดคลิปบ่นลงยูทูปมั้ย หน้าสก๊อยๆ นมปลิ้นๆ อ่ะ แม่งบ่นฉลาดชิบหาย กึ่งๆ เหวี่ยงแห ด่าแฟนขายของไปในตัว บ่นเป็นตุเป็นตะเลย 

แฟนติดฮอน ไม่สนใจ ไม่ใยดี ไม่กินตับ ร้องไห้ด้วย ใครตายวะ จะร้องทำไม ทำไมต้องบิวท์ให้ดราม่าขนาดนั้น แล้วตอนแกไปคบเค้าอ่ะ ไม่รู้เหรอเค้าบ้าเกม..... ตกลงจีบกันหรือจับฉลากได้ 

ไอ้คนเล่นเกมหล่อๆ อย่างเรามันก็ลำบากใจนะ เพราะพวกเราอ่ะมันทั้งบ้าเกม และบ้ากามด้วย เวลาเราก็มีให้ ไม่ใช่ไม่มี ตอนปรับปรุงเซิฟไง อะไรนะ น้อยไปอีก เรื่องมากจริงๆ 

จะเรียกร้องอะไรนักหนา มันไม่มีสมาธิเล่นเกม ถ้าคิดว่าทนไม่ได้ก็เลิกเลย อย่างมากพวกเราก็แค่เสียใจ ร้องไห้ ทำร้ายตัวเอง บ่นลงยูทูป แล้วก็ไปตามง้อเองน่ะแหละ..... 

อ้าว ไอ้ชิบหาย นึกว่าเจ๋ง



ข่าวพาดหัว

นี่ก็ตัวดี..... ไม่รู้สื่อประเทศไทยเป็นอะไรมากมั้ย คอยหาเรื่องโทษเกมอย่างสม่ำเสมอเหลือเกิน


ปกติภาพพจน์พวกเราก็เกรียนกากจะตายอยู่แล้ว นี่พวกคุณจะเอาให้ตายกันเลยหรืออย่างไร นี่ก็ถอยจนไม่รู้จะถอยยังไงแล้วนะคร๊ะ!!!.... เดี๋ยว เดี๋ยว จะนายกปูว์ทำไม

ทุกวันนี้ก็ไม่เข้าใจว่าทำไมต้องโทษเกม พวกเราก็อยู่ของพวกเราดีๆ ไม่เคยไปใช้ไฟของโรงพิมพ์พวกมึงเล่นวินนิ่ง เสพสื่อไปทุกวันๆ ทุกวันนี้ผู้ใหญ่แม่งมองเกมยิ่งกว่ายาเสพติดอีก 

เคยได้ยินผู้ใหญ่คนนึงบอกเลยว่า ให้ติดยายังดีกว่าติดเกม อย่างน้อยติดยายังไปบำบัดให้อ้วกออกมาได้ นี่ แกเปรียบเทียบด้วยนะ หลานเค้าเคยติดยา แต่จับไปสถานบำบัด จับออกกำลังกาย จับฝึกวินัย กลับมาเป็นผู้เป็นคนเลย ภูมิใจเหี้ยๆ แล้วดูไอ้พวกติดเกมสิ ทุกวันนี้ยังติดเกมอยู่เลย...... 

โห.... พี่ พี่เปรียบแบบนี้แล้วพวกผมจะไปเหลืออะไรล่ะครับ



ผู้ใหญ่หัวโบราณ

นี่ก็อุปสรรคตัวเป้ง จะไฟว้ให้ตายไปข้างเลยก็ทำไม่ได้ เดี๋ยวมันเข้าทางเด็กเล่นเกมทำให้เป็นคนใช้ความรุนแรง ไอ้ตัวพาดหัวยิ้มรอเลย 


แล้วจะให้ทำไง ก็นั่งเจี๋ยมเจี้ยมนั่งเล่นเกมไป ให้เค้ามองไม่ดีต่อไป บางวันเอาเด็กเนิร์ดมาเปรียบเทียบให้เราเจ็บเล่นๆ ก็มี

ไม่รู้ผู้ใหญ่นี่เค้าจะเทิดทูนเด็กอ่านหนังสืออะไรนักหนา เคยสงสัยมั้ย พวกคุณจะประทับใจอะไรนักหนา ยังกะโดนของ พอเห็นเล่นเกมก็ใส่เชียว 

“วันๆ เอาแต่เล่นเกม” 

แล้วก็เดินจากไป....  กูเพิ่งเล่นเมื่อกี้??  กูเพิ่งทำรายงานเสร็จ?!! 

ไอ้ตอนขยันๆ นี่ทำไมไม่เข้ามาสรรเสริญวะ พอจับจอยปั๊บแวะมาจัดให้เลย  

แล้วยิ่งให้พวกเขาเหล่านี้จับกลุ่มคุยกันนะ เอาชนะกันด้วยเกรดเฉลี่ยอย่างเดียว ไม่เคยเห็นแม่ไปข่มลูกคนอื่นเลยว่าลูกฉันเทพพอยท์แบงนะ  ไรเฟิลนี่แม่นโคตรพ่อ ไขว้มือไขว้ขายิงยังได้ 

ไอ้ที่เก่งๆ นำเสนอได้ก็ไม่อวด ไอ้พวกเด็กเล่นเกมตาดำๆ ก็นั่งเหลือตัวเล็กๆ กันต่อไป...... น่าสงสารแท้



นักเลง

ต้องบอกก่อน เกรียนกับนักเลงนี่ไม่เหมือนกัน  


เกรียนนี่ต่อให้หยาบคาย โวยวาย ปากดีแค่ไหน ถ้าให้มาเทียบกับพวกนักเลงนี่ โห... พวกเกรียนแม่งดูคิโยมิขึ้นมาทันที

นักเลงนี่ออกทางสถุลย์เลยนะ แล้วไอ้พวกนักเลงปลายแถวนี่นะ มันคงไม่รู้จะไปโชว์เก๋าที่ไหน เลยมาวนๆ อยู่แถวร้านเกม แล้วฝีมือนี่แม่งกากสัส เคยเห็นกับตาในร้าน เล่นสู้เค้าไม่ได้ เดินไปโบกหัวเลย 

บางคนเห็นในคลิป เดินเอาตีนไปยันหน้าเลยทีเดียว มึงต้องการอะไรจากการเล่นเกมวะ เล่นก็เล่นให้มันสนุก อยากจะเอาชนะก็เล่นกันในเกมสิครับพี่น้อง จะโกงจะอะไรก็ให้อยู่ในจอ 

ผมเคยเล่นๆ อยู่โดนไถตังค์ก็มี.... โอ้โห.... เห็นมั้ยว่าเล่นเกมใครว่าสบาย จะตายวันตายพรุ่งยังไม่มีใครรู้เล้ย 

ไอ้พวกนี้มาเฟียไม่กลัวหรอก กลัวมาเยอะมากกว่า



ครูฝ่ายปกครอง

คุณครูฝ่ายนี้นะครับ เขาจะถูกฝังชิพในสมองเลยว่า เกมคือสิ่งมั่วสุม การเล่นเกมในร้านในชุดนักเรียนนี่ เป็นโทษร้ายแรง ถึงขนาดจะทำให้กระทรวงศึกษาถึงกับล่มจมได้เลย


ผมนี่เคยโดนลากออกมาจากร้านเกมแล้ว อายมาก..... แล้วนึกภาพนะ เดินกับครูกลับโรงเรียนอ่ะ เหมือนถูกประจานทั่วตลาดยังไงไม่รู้  

ตอนโดนลากออกมาก็เลิกเรียนแล้ว เงินที่เล่นก็ไม่ได้ไปทุบกระปุกหมูบ้านใครมาสักหน่อย เค้ารู้แต่ว่าห้ามเล่น!! เท่านั้น!!

เพื่อนผมนี่เจ็บกว่า บ้านเสือกเป็นร้านเกม ต้องเปลี่ยนชุดเป็นชุดนอกก่อนเข้าบ้านอ่ะ!!! เปลี่ยนไปน้ำตาก็ไหลไป.... กูจะเข้าบ้านทำไมต้องทำขนาดนี้ 

อย่าแปลกใจเลยว่าทำไมพอจบไป เราถึงคิดถึงครูฝ่ายนี้ชิบหาย....... ก็ทำแบบนี้กับพวกเราใครมันจะไปลืมลงวะ อยากจะร้องไห้ให้กับอดีตจริงจริ๊ง

************************************************

เห็นมั้ย ชีวิตเด็กเล่นเกมมันไม่ได้สบายเล้ย


แต่เราก็เลือกที่จะมาทางนี้ เราก็ต้องต่อสู้กับมัน ไม่ว่าจะเจออะไรก็ตาม เพื่อที่เด็กเล่นเกมอย่างพวกเรา จะได้โตขึ้นเป็นผู้ใหญ่เล่นเกมอย่างสง่างาม!!! 

บนเส้นทางที่ไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบ และก็ไม่ได้โรยด้วยอัลมอนด์ เคลือบช็อคโกแลต ท็อปปิ้งคาลาเมล......พอ พอ

เข้าใจแล้ว ถ้าไม่ไหวก็ไปหาอะไรกินเถอะพ่อเอ้ย!!!





ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น